พระจิติมาถุฏฐูกาแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 122 : หน้า 124/189

ประโยค - พระจิติมาถุฏฐูกาแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 122 นุ่ง (ห่ม) จีวมอันบนให้ด้วยศรัทธาเที่ยวไป, เรานุ่งผ้าก่อนของตัว นี้แหละ " ดังนี้แล ก็ไปสูที่นั่นแล้วนุ่งผ้าเก่า ทำมันให้เป็นอารมณ์ แล้ว ก็โอกาสตนเองว่า " จ๋าไม่มีหิรฬ หมดอายา เข้างิ ปราณาณเพื่อจะละทิ้งนุ่งผทั้งหมดหลายเห็นปากนั่น (กลับไป) นุ่งผ้าท่อน เก่านั้น มีมือถือกระเบื้องเที่ยวขอทาน (อีกหรือ)." ก็เมื่อท่านโอตาว (ตน) อยู่นั่นแล จิตผ่องใสแล้ว. ท่าน เก็บผ้าเก่าพนันนั้นไวที่ดิ้นนั้นแล้ว กลับไปยังวิมารตามเดิม. โดยกา ล่วงไป ๒ - ๓ วัน ท่านกระสั้นนี้ก็ ไปกล่าวอย่างนั้นแล แล้วก็กลับ ด้วยประการฉนี้. [พระปิโลดกเถระบรรลุพระอรหัน] ภิญฑ์หลายหลาย เห็นท่านเทียวไป ๆ มา ๆ อย่างนั้น จึงถาม ว่า "ผู้มีอายุ ท่านจะไปไหน ?" ท่านบอกว่า "ผู้มีอายุ ผงจะไปสำนักอาจารย์" ดังนี้แล้ว ก็ ทำผ้าท่อนเก่าของตนเองนั้นแหละให้เป็นอารมณ์ โดยทำเองนั้นเอง ห้ามตนได้, โดย ๒ - ๓ วันเท่านั้น ก็ป่าวุรผระอัศจรรยผล. ภิญฑ์หลายหลาย กล่าวว่า "ผู้มีอายุ บัดนี้ ท่านไม่ไปสำนักอาจารย์ หรือ ? ทางนี้เป็นทางเทียวไปของท่านมิใช่หรือ ?" [คุณหมดเครื่องอ้อน ไม่ต้องไป ๆ มา ๆ] ท่านตอบว่า "ผู้มีอายุ เมื่อความเกี่ยวข้องกับอาจารย์มีอยู่ อัศจรรย์ ๑. อีกนัยหนึ่ง กล่าวว่า "ก็ถือของท่านผู้โอตาว (ตน) อยู่นันแล เฝ้าสไว้แล้ว" ก็ได้.