พระปิฎก มต้ปฺปฏิญาณแปล ภาค ๕ : หน้า 35/189

ประโยค - พระปิฎก มต้ปฺปฏิญาณแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 33 มีทรัพย์มาก เพราะเหตุั่น เขาจึงพักอาศัยอยู่ในที่นั้นแล ส่วนพวก ข้าพระองค์ ลาเขากลับมา" ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย พ่อค้าผู้มี ทรัพย์มาก ย่อมวันทาง (ที่มีภัย) เพราะความที่พวกโจรมีอยู่ บูรณแม่ใครจะเป็นอยู่ ย่อมวันพิษอันร้ายแรง แม้ภิกษุทุาราบว่า ' ภพ ๓ เป็นเช่นกับหนทางที่พวกโจรชุมอยู่' แล้ววันกรรมจะเสียควร." ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงสรุปอนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า "บุคคลพึงวันกรรมชั่วทั้งหลายเสีย เหมือน พ่อค้ามีทรัพย์มาก มีพวกน้อย เว้น ทางอันพึง กลัว, และ) เหมือนผู้อดองการจะเป็นอยู่ เว้น ยาพิษเสดาะนั่น." [แก่รอง] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ภัย ได้แก่ อันน่ากลัว. อธิบายว่า ชื่อว่ามีภัยเฉพาะหน้า เพราะเป็นหนทางที่พวกโจรชุมอยู่. ท่านกล่าว อธิบายกันไว้ว่า " พ่อค้าผู้มีทรัพย์มาก มีพวกน้อย เว้นทางที่มีภัย เฉพาะหน้าบ้านใด, ผู้ต้องการจะเป็นอยู่ ย่อมวันพิษอันร้ายแรงฉันใด ภิกษุผู้นิติด ควรเว้นกรรมชั่วทั้งหลายแม้มีประมาณน้อยเสียนั้นฉันใด." ในกาลอุบเทนา ภิกษุเหล่านั้น บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วย ปฏิสัมนิภาทั้งหลาย. พระธรรมเทคนิคได้เป็นประโยชน์แม้แก่มหาชน ผู้มาประชุม ดังนี้แล้ว. เรื่องมหธนาวณิช จบ.