พระจุ้มปัททุฉกุแปลภาค ๕ - หน้าที่ 169 : หน้า 171/189

ประโยค - พระจุ้มปัททุฉกุแปลภาค ๕ - หน้าที่ 169 เป็นสหายในสถาณของพระราชา [ พระนางมัลลิกาเกิดในเวลารัช ก็ในอาคังนั้น การบริจาคที่ทรงทำในวันหนึ่ง มีค่าถึง ทรัพย์ ๑๕ โกฏิ ก็วดัฉัตร บังลังก์ประทับ ซึ่ง บำราศ สำหรับรองพระบาทของพระตาควาเจ้า ๔ อย่างนี้ ได้มีค่ามิได้ ในเวลาจะสิ้นพระชนม์ พระนางมัลลิกานั้น มีได้รับเงินก็ถึงการบริจาคใหญ่ เห็นปนับนั้น ทรงระลึกถึงกรรมอันลามกับนันอย่างเดียว สันพระ ชนน์แล้ว ก็ยังเกิดในเวลอีแล้ว ก็พระนางมัลลิกานั้น ได้เป็นผู้โปรดปรานของพระราชอย่างยิ่ง [ พระราชาฐาลมสถานที่พระนางเกิด ] ท้าวเธอ อันความโศกเป็นกำลังครอบงำ รับสั่งให้ทำบาปในกร พระสรีระของพระนางแล้ว ทรงดำรำว่า "เราจะทูลถามสถานที่เกิดของพระนาง " จึงได้เสด็จไปยังพระนครศรี พระศาสดาได้ทรง ทำโดยประการที่ท้าวเธอจะลึกถึงเหตุที่เสด็จมาไม่ได้ ท้าวเธอทรงสมัญ ธรรมกถาชนให้รลึกถึง ในสถานของพระศาสดาแล้ว ก็ทรงลำ : ในเวลาสด็จเข้าไปสู่พระชนม์น แล้วทรงลำได้ จึงตรัสว่า " พนาย ฉันตั้งใจว่า ' กัถุลถามพระนางมัลลิกาวันที่เกิด' ไปยังสำนักของ พระศาสดากิ้มเสีย วันพรุ่งนี้ ฉันจะถามอีกรือ ๆ ดั่งนี้แล้ว ก็ได้ เสด็จไป แม้ในวันรุ่งขึ้น ฝ่ายพระศาสดา ก็ได้ทรงทำโดยประการ ที่ท้าวเธอจะลึกไม่ได้ ตลอด ๓ วันโดยลำดับ ฝ่ายพระนางมัลลิกานั้น ไหมในนรกตลอด ๓ วันเท่านั้น, ใน