บทสนทนาระหว่างเศรษฐีกับเทวดา : หน้า 19/189

ประโยค - พระรัชม์:wิทธิ์ถูกขอแปลภาค ๕ - หน้าที่ 17 จะต้องการอะไรด้วยท่านผู้อยู่ในเรือนของข้าพเจ้า, ท่านจงออกไป จากเรือนของข้าพเจ้าเร็ว ๆ [ เทวดาภูมิฤทธิ์ขึ้นไปไม่มีที่อาศัย ] เทวดานั้น ฟังคำของเศรษฐีผู้เป็นโลภบันอธิษฐานแล้ว " ไม่ อาจดำรงอยู่ได้" จึงพากรั้งหลบหลีกออกไป, ก็แลครั้นออกไปแล้ว ไม่ได้ไปอยู่ที่อื่น จึงถือว่า " เราจักให้ท่านเศรษฐือดโทษแล้วอยู่ใน ที่ดินนั้น" เข้าปทุมเทพพุทธรู้อภิปรายพระนคร แจ้งความผิดที่ตนทำ แล้ว กล่าวว่า "เชิญมาเกิดท่าน, ขอนำของนับข้าพเจ้าไปยังสำนัก ของท่านเศรษฐี ให้ท่านเศรฐือดโทษแล้วให้หยู่ (แก้ข้าพเจ้า)." เทพพุทธห้ามเทวดานั้นว่า " ท่านกล่าวคำไม่สมควร, ข้าพเจ้า ไม่อาจไปยังสำนักของเศรษฐีนี้ได้" เทวดานิ่งไปสู่สำนักของท้าวมหาราชัง ๔ ลูกท่านเหล่า นั้นห้ามแล้ว จึงเข้าไปฝ่าท้าวสักกเทวราช กราบทูลเรื่องนั้น (ให้ ทรงทราบ) แล้ว ทูลจวนอย่างน่าสงสารว่า " ข้าแต่เทพเจ้า ข้า- พระองค์ไม่ได้อยู่ ต้องจงพวกทักเที่ยวระหกระเหิน หาทิพย์มิดไว้ ขอได้โปรดให้เศรษฐีผู้ใดอยู่เนืองน้ำอย่ากระทำหักที" [ ท้าวสักกะทรงแนะนำบูายให้เทวดา ] คราวนั้น ท้าวสักกะ ครัษเทวดานั้นว่า " ถึงเราจักไม่อาจ กล่าววะเศรษฐีเพราะเหตุแห่งท่านได้ (เช่นเดียวกัน), แต่ขอกบอก อุบายให้แก่ท่านสักอย่างหนึ่ง"