พระธัมปผัฏฐฏีกา ภาค ๕ - หน้าที่ 76 : หน้า 78/189

ประโยค - พระธัมปผัฏฐฏีกา ภาค ๕ - หน้าที่ 76 ได้ว่า "กรรมเห็นปานนี้ของผมไม่มีมี้." ภิญญูนั้น ปานประหนึ่งถูกสายฟ้าฟาดลงที่กระหน่อม กล่าว ว่า "ผู้มีอายุ ขอท่านจงอย่าให้ผมผิดหวังเลย, กรรมเห็น ปานนั้นของผมไม่มีจริง ๆ." ภิญญูอนึ่ง ก็คงว่า "ผมเห็นด้วยนิตติฎทั้งหมด ๒ เอง, จักเชื่อ ท่านได้อย่างไร" ดังนี้แล้ว ก็แตกกันดูซ่อนไม่แล้วกลิ่นไป. แม้ ในโรงโปสก็บังด้วยตั้งว่า "เราจะไม่ทำบุญร่วมกับภิญญู" ภิญญูอนึ่ง (ผู้ถูกฆ่า) แจ้งแก่อนกุ้งทั้งหลายว่า "ท่านอธิษฐาน จุดด่า" แม้เท่ามงคลว่า "กรรมลามนั้นผมเห็นเอง." แม้ภิญญูนั้น ก็กล่าวยืนยันว่า "กรรมลามนั้นผมเห็นเอง." [ ท้วงขยายความจริง ] เทวดาเห็นภิญญูที่คออั้น ไม่ปรารถนาจะทำบุญร่วมกับ ภิญญู (รูปที่คนแก้ล่ง) นั้น หวนคิดว่า "เราทำกรรมหนักแล้ว" ดังนี้ จึงชี้แจงว่า "ความทำลายแห่งศิลาของพระผู้มีเจ้าของข้าพเจ้า ย่อมไม่มี, แต่ข้าพเจ้าทำกรรมอันลามกัน, ก็ด้วยสามารถจะทดลองดู, ขอท่านจงทำบุญร่วมกับพระผู้มีเจ้านั้นเกิด." ภิญญูรูปที่คออั้น เมื่เทวดานั้น ดำรงอยู่ในอากาศแจ้งอยู่ จึงเชื่อ แล้วได้ทำบุลส (ร่วมกัน) แต่หาได้เป็นผู้มิจฉาชื่อ ในพระเกษะเหมือนในกลางก่อน่ไม่. บุรพกรมของเทวดามีประมาณเท่นี้. ก็ในวาลิสิ้นอายุ พระ เถรเหล่านั้น ได้บังเกิดในเทวโลกแสนสบาย.