พระธรรมบทฉบับแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 101 : หน้า 103/189

ประโยค - พระธรรมบทฉบับแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 101 แหล่งทุกข้อง ๑๐ อย่าง ซึ่งเหตุดอย่างใดอย่างหนึ่ง ว่าเวทนา ได้แก่ เวทนานำ อันต่างด้วยโรคมีโรคใน สีระเป็นต้น ว่า ชาณ ได้แก่ ความเสื่อมทรัพย์ที่ไม่ได้ด้วย ว่า เหงน ได้แก่ ความเสวยแห่งสิริมีการตัดมือเป็นต้น ว่า เภทนู ได้แก่ ความสลายแห่งสิริมีการตัดมือเป็นต้น ว่า ครุฑ ได้แก่ (หรือ) อาภารหนักต่างโดยโรคมีโรค อับพาต มีอิทธิข้างเดียว เปลี่ยงอ่อน และ โรคเร่อนเป็นต้น ว่า จิตตกมาป ได้แก่ ความเป็นบ้า ว่า อุปสรรค ได้แก่ (หรือ) ความขัดข้องแต่พระราชา เป็นต้นว่า ถอดถอนตำแหน่งเสนาบดีเป็นต้น ว่า อุปกุณู ความว่า การถูกกล่าวคู่ยังร้ายแรง เห็นปานนี้ว่า "กรรมมีการตัดที่ต่อเป็นกันนี้ก็ดี กรรมคือการประพฤติ ผิดในพระราชานี้ดีแล้ว" ชิงคนไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยิน และ ไม่เคยคิดเลย ว่า บาปพระกาว่า ปรกย่วอาใจ ได้แก่ ความย่อยยับแห่ง เครือญาติ ผู้สามารถเป็นที่พ้นบงของตน ว่า ปวกุณู คือ ความเสียหาย ได้แก่ ความผุพังไป ก็ข้างเปลือกในเรือนของเขา ย่อมถึงความผุ ทองคำถึงความเป็น ผ่านพลิง, เกลียวทุกถึงความเป็นมลดฝ่าย, กาหนะถึงความเป็น ชินกระเบื่อง เป็นต้น สัตว์ ๒ เท้า ๔ เท้า ถึงความเป็นสัตว์บอด อ0 Caralyasis โรคเส้นประสาทพิกษารทำให้นี้ตัวตาย