พระพุทธเจ้ากับภิกษุที่มีความมักมาก : หน้า 106/189

อนุญาติจิว (เพียง) ๓ ผืน, ที่ท่านบวชในศาสนาของพระพุทธเจ้า ผู้มีความปราถนาอย่างนี้ (ทำไม) จึงเป็นผู้มีบริจาคมากอย่าง นี้" ดังนี้แล้ว ได้บำกุนั้นไปสู่ สำนักพระศาสดา ครบถ้วนว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เถิด ภิกขูนี้ เป็นผู้มักทะมากเหลือเกิน." พระศาสดา ตรัสถาม (ภิกษุนั้น) ว่า "ใยจึงว่า เป็นอย่างนั้น จริงหรือ ภิกขู" เมื่อภิกษุนั้นกราบทูลว่า "จริง พระเจ้าข้า" จีงตรัสว่า "ภิกษุ ก็เหตุอะไร เธอ เมื่อภิกษณะตรงธรรมเพื่อความเป็น ผู้มีความปราถนา น้อยแล้ว จึงกลับเป็นผู้มักทะมากอย่างนี้เล่า?" ภิกษุนั้น โกรธแล้ว ด้วยเหตุเพียงเท่านั้นแล คิดว่า "บัดนี้ เราจักเที่ยวไป โดยทำมองนี้ ดังนี้แล้ว ทิ้ง (เปลือง) ผม มี จีวรตัวเดียว ได้ยืนอยู่ในท่ามกลางบริษัท. [ พระศาสดาให้ฉกลับมิริตและโอ่ตับปล] ลำดับนั้น พระศาสดา เมื่อจะทรงอุปัฎฐากภิกษุนั้น จีงตรัส ว่า "ภิกษุ ในกาลก่อน เธอแสดงหาธิและโอ่ตับปละ แม้ใน กาลเป็นรากฐานก็แสดงหาธิและโอ่ตับปละอยู่ (ถึง) ๑๒ ปี มิใช่ หรือ แต่) บัดนี้ เธอวชในพระพุทธศาสนา ที่เกาะพอวันนี้ แล้วเปลือยผมละหรือและโอ่ตับปละ ยืนอยู่ในท่ามกลางบริษัท เพราะเหตุไร ?" ภิกษุนั้น ฟังพระดำรัสของพระศาสดาแล้ว กลับตั้งรุ่งและ