พระบัลลังก์ถูกฉีกออกแผล ภาค ๕ - หน้าที่ 172 : หน้า 174/189

ประโยค - พระบัลลังก์ถูกฉีกออกแผล ภาค ๕ - หน้าที่ 172 "ราชรถ ทีวิจิตรดี ยังครำรำได้แล, อนึ่ง ถึงสิริระ ก็ย้อมถึงความครำรำ, ธรรมของสัตบูรณ์ หาทั้งถึงความครำรำไม่, สัตบูรณ์ทั้งหลายแล ย่อมปราศจากด้วยสัตบูรณ์." [แก้รอธ ] คำทว่่า เว ในพระคาถานั้น เป็นนิมิต. บางว่า สุจิตตา ความว่า รถทั้งหลาย แม้วงพระราชาทั้งหลาย อันวิจิตรดีแล ด้วยรัตนะ ๓ และด้วยเครื่องประดับอย่างอื่น ย่อมครำรำได้. บทว่า สรรมัปิ ความว่า มิใช่司法อย่างเดียวเท่านั้น ถึง สรรระที่ประกอบประรหมกันอย่างดีนี้ ก็อิ่มถึงความชำราญมีความเป็น ผู้ฟังนอกจากนั้น ชื่อเข้า ถึงความครำรำ. บทว่า สตญู ความว่า แต่โลภธรรมมีองค์ ของสัตบูรณ์ ทั้งหลายมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น ย่อมปราศจากด้วยสัตบูรณ์ คือด้วยบับันติทั้งหลายอย่างนี้. ในเวลาจงเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอรรถผลทั้งหลาย มี โศลกปิดผลเป็นต้น ดังนี้แล. เรื่องพระนามัลลิกเทวี จบ.