ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโ็คด - พระธัมปทัฬลกเขาคงแปลภาค ๕ - หน้า ๑๙๐
ท่านเศรษฐี สละทรัพย์ประมาณเท่านั้น สร้างพระคันธฤทธิ์อีก
ได้ความแซพระเทศดา ซึ่งมีกฎ ๒ หมื่นรูปเป็นบริวาร.
โรงเห็นก็รีบขึ้นแล้ว คิดว่า "เราไม่ค่อยเศรษฐีสิแหย จักไม่อาจทำให้ถือได้เนี้อ, เอดเดอ, เราจงมันเสียง." ดังนั้น แล้ว จึงซ้อนกฎไว้ในระหว่างผ่านวัง แม้นิดเดียวในวิหารสิบ ๑ วัน ก็ไม่ได้โอกาส.
ฝาผนหาเศรษฐี ถวาทานแค่กินสุขนี้พระพุทธเจ้าจเป็นประมุข
สิ้น ๓ วัน ถวายบังสกพระศาคตาแล้ว กราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุรุษผู้หนึ่งเราหานของข้พระองค์ ๓ ครั้ง, คัดทำโคในคอ ๓ ครั้ง, เผาเรือ ๓ ครั้ง, บัดนี้ แม่พระคันธฤทธิ์ ก็จักเป็นเจ้าคนนั้น แหละเผา, ข้าพระองค์ขอให้ส่วนบุญในทานนี้ก่อนได้เขาก่อน."
ผู้นำกรรมดีอ่อนชนะผู้นำกรรมชั่ว" ไจได้ยินคำนัน ระทมทุกข์ว่า "เราาทำกรรมอันหนักหนอ
เมื่อเป็นอย่างนั้น บุรุษก็มีได้มีสักความแค้นเคืองในผู้ทำผิด, (ผังกลับ) ให้ส่วนบุญในทานนี้แก่เราอ่อนเสียจด: เราอิจฉาประทาย
ในบุรุษนี้" (ไม่สมควลอย) แม้ทรัพย์พี่งคนบนกระมอของเราไม่ให้บุรุษเห็นปานน้อยโทษนให้." ดังนี้แล้ว จึงไปหมอองล่กในใกล้เท้าของเศรษฐี กัลวว่า "นายขอรับ ขอท่านงกรุณาดโทษ
แก่ผมเกิด, เมื่อเศรษฐีกล่าวว่า "อะไรกันนี้?" จึงเรียกว่า "นายขอรับ ผมได้ทำกรรมประมาณเท่านี้ ๆ, ขอนำงอวดโทษนั่นแก่ผมเกิด,"