พระอัครปัณฑิวาแปลภาค 5 - หน้าที่ 186 : หน้า 188/189

ประโยค - พระอัครปัณฑิวาแปลภาค 5 - หน้าที่ 186 โอกาสเกิดขึ้นแล้ว กล่าวว่าชีวมจุน ความว่า คนเลาหินปาน นั่นนั้น ย่อมชมเซา ดังมกะเรียนแก่ มีปีกอันเห็นแก่รื่น ชม เชาอยู่ในอ้อมตม ที่ชื่อว่าหมดปลาแล้ว เพราะไม่มีน้ำ มีคำ อธิบายว่าไร่งดังนี้ว่า “อนความไม่มีที่อยู่ของคนเลาหินปาน เหมือน ความไม่มีน้ำในเปือกตม ความไม่มีโอกาสของคนเลาหินปานเหมือน ความหมดปลา ความไม่สามารถจะรวมรวมโอกะไว้ได้ โดยทางน้ำ หรือทางบกเป็นต้นในกาดนี้แล้ว ของคนเลาหินปานี้ เหมือนความ ไม่มีการโผล่ขึ้นแล้วบินไปแห่งกะเรียนที่มีบันปีกอันเห็นน, เพราะ ฉะนั้น คนเลาหินปานี้ จึ่งนอนชมเซาอยู่ในที่นี้เอง เหมือนนก กะเรียนมีบิกอันเห็นนแล้วจะนั่น. " บทว่า จาปาติ ยิณวา ความว่า หลอดจากแห่งแล้ว คือพ้นแล้ว จากแห่ง มีคำอธิบายว่าไว้ดังนี้ว่า “ลูกศรพ้นจากแห่งไปตาม กำลัง ตกแล้ว เมื่อไม่มีใครจับมันยกขึ้น มันก็ต้องเป็นอาหาร ของหมูปลวกในที่นั้นเอง ฉันใด ถึงคนเลาหินปานนี้ ก็ฉันนั้น ล่วง ๆ วัยไปแล้ว ก็ถึงขึ้นถึงระนะ เพราะความไม่สามารถจะยก คนขึ้นได้ในกาลนี้ดีนี้ เพราะนั่น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า เสนดู จาปาติ ยิณวา” บทพระคาถาว่า ปุรถาณิ ยอนฎัญติ อนุฏิณี ความว่า ย่อมนนอน ทอดเนย คือเศร้าโศกถึงการเงิน การดื่ม การฟ้อน การจับ และ การประโคมเป็นต้น ที่ตนทำแล้วในกาลว่า “พวกเรา กินแล้ว อย่างนี้ ดื่มแล้วอย่างนี้”