เรื่องราวเศรษฐีและการสูญเสียทรัพย์ : หน้า 186/189

ประโยค - พระอุปัชฌาย์ถูกจามาแปลภาค ๕ หน้า 184 พันธุ์นี้แก้ผุนั้นจงให้ทรัพย์๒ พันธุ์นี้แก้ผู้นั้น "เมื่อใช้สุราสู่อย่างนั้นต่อกาลไม่นานนักก็ทิ้งทรัพย์ ๘๐ โกฏิ อันเป็นของตนให้หมดไปแล้ว เมื่อหรูก็เอินว่า "นาย ทรัพย์ของทรรยาของข้าไม่มีหรือ?" เมื่อเขา เรียนว่า "ยังมีนาย " จึงบอกว่า "ถ้ากระนั่นจงเอาทรัพย์นั้นมา," ได้งืนทรัพย์แม่่นั้นให้สิ้นไปแล้วอย่างนั้นเหมือนกัน แล้วขายสมบัติของตนทั้งหมดคือ นา สวนดอกไม้ สวนผลไม้ ยานพาหนะแบบตั้งบ้าง โดยที่สุด ภาชนะเครื่องใช้นาง เครื่องลวด ผ้าห่ม และฟื้นนั่งบ้าง โดยลำดับ เคียวกัน. [เศรษฐีอึ่งเที่ยวขอทาน] ครั้งในเวลาที่เขาแก่เฒ่า เจ้าของเรือนก็ได้ออกจากเรือนที่เขามิโกะหมดแล้ว ขายเรือนของตัว (แต่ง) ถือ อาศัยอยู่ก่อน เขาพากรรยไปอาศัยฝั่งเรือนของชนนอื่นอยู่ ถือขึ้นกระเบื้องเทียวไปขอนปรารถนะบริโภคดที่เป็นคนของชนะแล้ว ครั้งนั้น พระศาสดา ทอดพระเนตรเห็นเขายืนอยู่ที่ประตูโรงฉัน คอยรับโบสถ์ที่เป็นคนอันกิริยามุ่งเนลและความเมตตาให้ในวันหนึ่ง จึงทรงแย้มพระโอษฐ์ ลำดับนั้น พระอนนทนเกษฐาทำถึงเหตุที่ทรงแย้ม พระองค์. พระศาสดา เมื่อจะตรัสบอทเหตุที่ทรงแย้ม จึงตรัสว่า "อานนท์ เธอจงดูบุตรเศรษฐีมีทรัพย์มากนี้ ผลกุรทรัพย์ เสีย ๑๖ โกฎิ พวกเราขอวอนขอทานอยู่ในนครนี้แล้ว ก็ขัญครรเศรษฐีนี้ ไม่ผลาญทรัพย์ให้หมดสิ้น จักประกอบงานในปฐมวัย,