พระังคปฏิพัทธ์กูแปล ภาค 5 - หน้าที่ 37 : หน้า 39/189

ประโยค - พระังคปฏิพัทธ์กูแปล ภาค 5 - หน้าที่ 37 ถึงเห็นพระศาสดา จิงประคองแขนทั้ง 2 ร้องลั่นขึ้นว่า "พวกท่านอย่า ยังบิดาของเราให้พิณศา, พวกน่าอย่างบิดาของเราให้พิณศา." นายพรานกุกฏภูมิใจได้ยินเสียงนั้นแล้ว คิดว่า "เราจินาหมายแล้ว หนอ, นึ่งว่า ผู้นั้นเป็นพ่อของเรา, ตายจริง เรายทำกรรมหนัก." แม้พวกบุตรของเขาก็คือว่า "นึ่งว่า ผู้นั้นเป็นพ่อของเรา, ตายจริง เรายทำกรรมหนัก." นายพรานกุกฏภูมิใจเข้าไปดั่งมตจิตไว้ว่า "คนนี้เป็นพ่อของเรา." แม้พวกครูของเขาก็เข้าไปดั่งมตจิต ว่า "คนนี้เป็นตาของพวกเรา." ขณะนั้น ถิดเศรษฐีผู้มาดูดของพวกเขา พวกเขาพูดว่า "พวกเจ้าทิ้งธูนเสียโดยเร็วแล้วให้ดินคาดโทษ." [เขาทั้งหมดสร้างโสดาผิดผล] พระศาสดา ทรงทราบจิตของเขาหล่านั้นแล้ว จึงให้ลดบุนลงได้ ชนเหล่านั้นทั้งหมด ถวายบังคมพระศาสดแล้ว ให้พระองค์อดโทษว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ของพระองค์ทรงอดโทษแก้ข้าพระองค์" ดังนี้แล้ว นั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง ลำดับนั้นพระศาสดา ตรัสอนุโมทนากับพวกเขา ในเวลาจบสุนทรี นายพรานกุกฏภูมิใจพร้อมทั้งบุตรสาได้ มีคนเป็นที่ ๑๕ ตั้งอยู่ในโสดาปฏิผลแล้ว. พระศาสดาเสด็จเที่ยวไปบรรเทบาตร ได้เสด็จไปสู่วิหารภายหลังดำ. ลำดับนั้น พระอานนทเกสรทูลถามพระองค์ว่า "วันนี้ พระองค์เสด็จไปไหน ? พระเจ้าข้า." พระศาสด. ไปสำนักของกุฏฏกิมิตร อนานท์. พระอานนท์. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ นายพรานกุกฏภูมิใจ