ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัมม์ทัศจูรภแปล ภาค ๕ หน้าที่ 123
ผมจิงไป แต่บันดี ผมตัดความเกี่ยวข้องได้แล้ว เพราะฉะนั้น ผมจึงไม่ไปสำนักอาจารย์."
พวกกฤษฏีกาชูเรื่องราวแต่พระตะกาศว่า "" ขันธ์พระองค์ ผู้เจริญ พระปีโลดเกะจะอ้างพระอรหัตผล."
พระศาสดา. เธอช่าวอย่างไรเล่า? กิณูทั้งหลาย.
พวกกฤษฎี. เธอกล่าวคำชื่อดี พระเจ้าข้า.
พระศาสดา ทรงสอดำคันนั้นแล้ว ตรัสว่า " ถูกละ กิณู ทั้งหลาย บุตรของเรา เมื่อความเกี่ยวข้องมีอยู่ จงไปสำนักอาจารย์, แต่บัดนี้ ความเกี่ยวข้องเธอได้คลายแล้ว, เธอห้ามด้วยตนเอง บรรลุ พระอรหัตแล้ว" ดังนี้แล้ว ได้ทรงภาษิตพระกาถาเหล่านั้นว่า
"บรรพูดห้ามอวดรู้ด้วยพระปิตัวย่อ น้อยคณะ มีในโลก, บุคคลใด กำจัดความหลับสนอยู่เหมือนมิจฉาดลบแล้วไม่ให้คุณ คนคนนั้น หา ได้ยาก. ท่านทั้งหลายของมีความเพียร มีความ สลดใจ เหมือนมิจฉาดลบตามดีแล้ว (มี ความมักบ้บั้น) นะนั้น. ท่านทั้งหลายเป็นผู้ ประกอบด้วยศรัทธา ศีล วิริยะ สมาธิ และ ด้วยคุณเครื่องวิจัยอิทธิธรรม มีวิชาชนะจรรยา ถึงพร้อม มีสิ้นมานะ จักจะทุกข์อันมีประมาน ไม่น้อยนี้ได้."