ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปาโมกข์ 4 ภาค 5 - หน้าที่ 8
"ถ้าบูชาพึ่งทำบาปไว้ซรั ไม่ควรทำบันนั้นบ่อย ๆ,
ไม่ควรทำความพอใจในบาปนั้น เพราะว่า ความ
ลังสมาบเป็นเหตุให้คิดถุดคฺ""
[แก่อรรถ]
เนื้อความแห่งพระคาถานี้ว่า "ถ้าบูชาพึ่งทำกรรมมกครวด
เดียว ควรพิจารณาในขณะนั้นแหละ ลำเหนียกว่า "กรรมนี้ไม่
สมควร เป็นกรรมหยาบ" ไม่ควรทำกรรมนั้นบ่อย ๆ, พึงบรรเทา
เสีย ไม่ควรทำแม่งความพอใจ หรือความชอบใจในบาปกรรมมันนั้น
ซึ่งจะพึงเกิดขึ้นเลย.
ถามว่า "เพราะเหตุไร?"
แก้ว่า "เพราะว่า ความสงสม คือความพอกพูนบาป เป็นเหตุ
ให้เกิดทุกข์ คือย่อมนำแต่ทุกข์มาให้ ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกหน้า."
ในกลางบเทศนา ชนเป็นอันมาก ได้รับรออยู่ผลหลาย ๆ มี
โสดาปัตติผลเป็นต้น ดังนี้แหละ.
เรื่องพระเสยสักเถระ จบ.
๑. อีกนัยหนึ่ง แปลอย่างนี้คือ "ถ้าบูชาพึงทำกรรมมกครวดเดียวซรั ควรพิจารณา
ในขณะนั้นแหละ [คือ] ไม่ควรทำกรรมมกนั้นบ่อย ๆ ด้วยสำเหนียกว่า 'กรรมนี้
ไม่สมควร เป็นกรรมหยาบ,' แล้วพึงบรรเทาเสีย ไม่ควรทำแม่งความพอใจ หรือความ
ชอบใจในกรรมมกนั้น ซึ่งจะพึงเกิดขึ้นเลย.