พระปราณีติสรภะ : หน้า 11/231

ประโยค - คำบรรยายพระมังคัลวัตรก ลานที่ 6 - หน้า ที่ 11 เรื่องพระปราณีติสรภะ 3 / 4 / 13 ตั้งแต่ โซ ปูฒิ ปูฒิวา เตสสะ สนุกา เป็นต้นไป โซ ศิลาสุภา โอ พระเถรชื่อว่าสสะนั่น ปูฒิฤาวา ตื่นแล้ว ปูฒิ แม้อก คณฺิวา ไปแล้ว สนุกา สู่สำนัก เตส ภิกฺษุของ ภิกษุ ท. เหล่านั้น นี่รฺฤาวา นําออกไปแล้ว เต ภิกฺษุ ซึ่งภิกษุ ท. เหล่านั้น วิหารา จากวิหาร คณฺิวา ไปแล้ว สยฺ ปูฒิอว ย่อมหลัง เองอิถังเทียว ฯ สุสํฺมิ ติสฺสุตฺเร ครับเมื่อพระเถร ชื่อว่าศสละนั้น กรโหนด กระทำอยู่ เอว องค์นี้ นิฎฐากำ ลติอดา ตลอดกาล เป็นนิจ เต ภิกฺษุ อ. ภิกฺษุ ท. เหล่านั้น น อสุกฺสุ ไม่ได้อาแล้ว มนฺสิการฺฏุ เพื่ออันกระทำไว้ในใจ สงฺมฺยา วา ซึ่งกรรมยานหรือ กมุณฺฑาน วา หรือว่าชิงกรรมฐาน ๆ จิตฺติ อ. จิตฺติ อาคมสิ ได้ถึง แล้ว อญฺญบุคคลตุ ซึ่งความเป็น โดยประการอื่น ๆ เต ภิกฺษุ อ. ภิกฺษุ ท. เหล่านั้น (มนฺตฺุตวา) ปรึกษากันแล้วว่า อาริโย อ. อาจารย์ อุมาหา ของเรา ท. อารุวิวิริโย เป็นผู้มีความเพียรอันปราศรัย แล้ว อติวิย กินแปริยาน (โหติ) ย่อมเป็น มยอ. เรา ๆ ปรีคุณหิสาสา ักกำหนดจับอยู่ ทีลวา เห็นแล้ว จีร ยิ่งจีร ยติ สติ ติสฺสุตเณรสฺ ของพระเถรชื่อว่าสละนั้น วาทิสู กล่าวแล้วว่า อาวุโส แนะผู้มีอายุ ท. มีย อ. เรา ท. นุรฺฆา เป็นผู้จิบนายแล้ว อมฺห ย่อมเป็น อาจารย์