คำสัตย์พระธรรมสมบูรณ์ - หน้า 172 : หน้า 172/231

ประโยค - คำสัตย์พระธรรมสมบูรณ์ ยกพัทเทปเปล ภาค - หน้า 172 อุตโภ อ. อรรถวาส สาวโอ สาธิ์ กับ พาเลน ด้วยคนพาล ทุกโฉ เป็นอาการเครื่องนำมาซึ่งทุกข์ (โหติ) ย่อมเป็น (วาโส) อ. การอยู่ร่วมกัน สุขี กับ ปญฺญาเตต ผโน เป็นอาการเครื่องนำมาซึ่งความสุข (โหติ) ย่อมเป็น ยสมา เหตุได สุโม หา เพราะเหตุนี้แล ปุณณโโล อ.บุคล ภชฺ พึงคบ คือ ว่า ปริจฺจนา สังเข้าไปนั่งใกล้ (ปุคฺคล) ซึ่งบุคคล ธิดสมปนุน ชีวี อ.ผู้พร้อมแล้วด้วยปัญญาเป็นเครื่องทรงจำ คือน้ำผู้เป็นนักปราชญ์ ด้วย โลภิโล คฤอณ สมฺปนุน ปญฺญา จ ผู้พร้อมแล้วด้วยปัญญา อันเป็นโลภะและโลภะตระ ชื่อว่ามีปัญญาด้วย อาคมิสมปนุน พหุสุต จ ผู้พร้อมแล้วด้วยนิกายเป็นเหตุมาและมรรตและผลเป็น เหตุบรรลุ ชื่อว่าผู้พระพุทธพนบนัศจับแล้วมากด้วย โธรษุลสี ชื่อว่าผู้ผ่านไปธุระเป็นปกติ (อุตโภ) ธูรานิสติสย เพราะความ ที่แท้ตนเป็นผู้นำไปสู่ธรรเป็นปกติ อรหตปุปาค ตาย อัน บ่นทิตนบพร้อมแล้วว่า การยังตนให้บรรลุซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์ วาตนมิ ชื่อว่ามีวัตร ศิลาวเนน อจอ เพราะวัตรคือศิลด้วยนั่นเทียว ดูฎุก๎คณะ จ เพราะวัตรคือดูฎุกคัจจ้วย อรินิ ชื่อว่าผู้เป็นอิระ (อุตโภ) อารตตาย เพราะความที่แท้ตนเป็นผู้โลภ กิเลสฯ จาก กิเลส ท. ต นั้น คือว่า ดการูป ผู้รูปอย่างนั้น สปุริส ผู้เป็น สัตบรม โสภนปัญญ์ ผู้ปัญญาอันงาม จนมฺมา อ.พระจันทร์ ภکش คบอยู่ อถาล ส์ อจกาส นบญกฤตปลาสฺชาดึ อันอันบัณฑิตตินบ