คำบูชาพระธรรมปฐมทิพย์และอริยะสัจ ๔ : หน้า 127/231

ประโยค - คำบูชพระธรรมปฐมทิพย์อธิษฐาน ภาค ๖ - หน้า ๑๒๗ (ปุกคโล) อ. บุคคล อาคามม อายแล้ว สรณ ซึ่งสรณะ เอ่อ นั่น น ปฏจฉติ ย่อมไม่พัน สพุทธคุณ อาคุณทั้งปวง จ ส่วนว่า โยปุกคโล อ. บุคคลใด คติ ถึงแล้ว พุทธี จ ซึ่งพระ พุทธเจ้าด้วย ธมม จ ซึ่งพระธรรมด้วย สงเม จ ซึ่งพระสงฆ์ด้วย สรณ ว่าเป็นสรณะ ปฺตสฺติ ย่อมเห็น อริยะสัจ ๔ ซึ่งอริยะสัจ ๔ ขุดตรั ๔ ทุกข์ จ คือ ซึ่งทุกข์ด้วย ทุกขสมุปรา จ คือ ซึ่งความเกิดขึ้นด้วยดีแห่งทุกข์ด้วย ทุกขสุข อดิุ- กาม จ คือ ซึ่งการก้าวล่วง ซึ่งทุกข์ด้วย อกิจ อุจจุจี คี่ มคฺค ทุกขปสมํ จ คือ ซึ่งมรรค อันประเสริฐ อันประกอบด้วยองค์ ๖ อันมีปกติ ยังสัตว์ให้ถึงซึ่งความเข้าไปสู่แห่งทุกข์ด้วย สง- มุปปเถาย ด้วยปัญญาโหรง สรณ อ. สรณะ เอ.dm โอ้นั้นแหละ (ตุสส) ปุกูลสฺต) ของบุคคลนั้น เขม เป็นสรณะเกษม (โคติ) ย่อมเป็น สรณะ อ. สรณะ เอ่อ นั้น (ตุสส ปุกูลสฺต) ของบุคคล นั่น อุตตม เป็นสรณะสูงสุด (โคติ) ย่อมเป็น คือ เพราะว่า (ปุกคโล) อ. บุคคล อาคามม อายแล้ว สรณ ซ่งสรณะ เอ่อ นั้น ปุปเจจติ ย่อมพัน สพุทธคุณ จากกุฏิงทั้งปวง อิต ดังนี้ฯ