กฎหมาพระธัมม์และความเสื่อมแห่งความตาย : หน้า 180/231

ประโยค - คำฉันพระธัมม์ปัจจุบป้า ยกศพแนเปล ภาค 6 หน้า 180 เรื่องกฎหมพิคนใดคนหนึ่ง ๑๓. ๑๔/๑๕ ตั้งแต่ อก ส ฑูนา คิ บุ โอ อุปลก เป็นกันไป. อก ครั้งนั้น ส ฑูนา อ.พระศาสดา ปฏิจฺฉวิา ศรัสถามแล้ว น กฎฎุมพิก ซึ่งกฎ็ภูมิพินว่า อุปลก ดูก่อนอุปลก ตู อ.ท่าน ทุกข์โท เป็นผู้ถึงแล้วซึ่งความทุกข์ อลี ย่อมเป็น กัน ฯ โท เพราะเหตุอะไร หนอแด อิติติ ดังนี้ ปฏุตวิโดกทุกฺข คึม เมื่อความทุกข์เพราะความ พลัดพรากจากบุรเดน เดน กฎฎุมพินน อโรจิต กรรมพูด แล้ว ดูวา ศรัสแล้วว่า อุปลก ดูก่อนอุปลก ตู อ.ท่าน มา จินดีย อย่าคิดแล้ว มรรนี นาม ชื่อ อ.ความตาย อิทธิ นี่ น เอกสัมธ ราน (โหติ) ฯ ย่อมไม่มี ในที่ค้นหนึ่งด้วย น เอกสุสฺสา ปกุลสุต โทติ ฯ ย่อมไม่มี แกบุคคล คนหนึ่งนี้ทั่วด้วย ปน ก็ ภวาปวคิ นาม ชื่อ อ.ความเป็นไปแห่งภพ อุตติ ยาวา มีประมาณ พึงใจ มรรนี อ.ความตาย โอ$อเดอ ย่อมมีนัเทียว สุพผฤตานํ แก่สัตว์ทั้งปวง ท. (ดาวตา) มีประมาณเพียงนั้น เอกสงฺขาโร ปิแม่ อ. สังขอวันหนึ่ง นินโ โนาม ชื่อว่านี้น นฤวิโย ย่อมไม่มี สตม เพราะเหตุั้นนั้น (ตาย) อันท่าน ปฏจฺฉฤกฺขติพุ พิงพิจารณาเห็นเฉพาะ โยนิโส โดยแทบทายว่า มรรชมหมิ ฯ มุมชาติ อ. ธรรมชาติ อนิมิความ ตายเป็นธรรม มัด ตายแล้ว วิชฺชนม: ฯ ชมฺมาชาติ อ. ธรรมชาต