การอยู่ร่วมกันและความสุขในคำสอนของนักปราชญ์ คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 6 หน้า 171
หน้าที่ 171 / 231

สรุปเนื้อหา

ในหน้าที่ 171 ของคำฉิพพระธรรมปฏิรูปกถา กล่าวถึงความสำคัญของการอยู่ร่วมกันของนักปราชญ์ที่นำมาซึ่งความสุข การอยู่ร่วมกันในที่อันเดียวกันถือเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดความสุข และนักปราชญ์นั้นมีบทบาทในการนำพาความสุขมาให้แก่ผู้อื่น ในขณะที่พูดถึงการร่วมมือ การดำเนินชีวิตร่วมกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรอบของศาสนาและปัญญา ที่จะช่วยสร้างสรรค์สังคมให้มีความสุขอย่างแท้จริง สามารถศึกษาเพิ่มเติมที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-แนวคิดเกี่ยวกับความสุข
-บทบาทของนักปราชญ์
-การอยู่ร่วมกันในสังคม
-ความสัมพันธ์ระหว่างการอยู่ร่วมกันและความสุข

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คำฉิพพระธรรมปฏิรูปกถา - หน้า 171 (กาดพโฒ) พังกระทำฯ ลาวโส อ.การร่วมกัน เอเตน ธีริน ด้วยนักปราชญ์นั้น สุโข เป็นการเครื่องนำมาซึ่งความสุข (โหติ) ย่อมเป็น อติ เพราะเหตุนัน (โสธีธร) อ.นักปราชญ์นัน สุโข ลาวโส ชื่อว่า เป็นผู้มีการอยู่ร่วมกันเป็นเหตุเครื่องนำมาซึ่งความสุข (โหติ) ย่อมเป็น อติ ดังนี้ (ปุฑา) อ.อนาว่า ล่าวโส อ. การอยู่ร่วมกัน ในที่อันเดียวกัน สุขี กับ ปัญฑิตน ด้วยบันติสุข สุโข เป็นการเครื่องนำมาซึ่ง ความสุข (โหติ) ย่อมเป็น อติ ดังนี้ (ปุฎา) อ.อนาว่า ล่าวโส อ. การอยู่ร่วมกัน (ธีรน) ด้วย นักปราชญ์ สุโข เป็นการเครื่องนำมาซึ่งความสุข (โหติ) ย่อมเป็น เอว ฉันใด (อิติ) ดังนี้ (คาถาปาฐสุต) แห่งบทแห่งพระคาถาว่า นาถนิ้ว วิมาโณ อติ ดังนี้ ๆ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More