การอธิบายเกี่ยวกับคัมภีร์ปฏิธาน คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 6 หน้า 133
หน้าที่ 133 / 231

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการตีความข้อธรรมจากคัมภีร์ปฏิธาน โดยเน้นถึงความสำคัญของการเกิดในตรกูลที่เหมาะสม ซึ่งมีอิทธิพลต่อการเป็นนักปราชญ์และการเข้าถึงปัญญาที่สูงสุด ในการศึกษาว่าไม่ว่าย่อมเกิดกระแสของ ปัญญาและธรรมในจิตใจของทุกคน ผู้ที่มีปัญญาต้องพิจารณาจากครรลองและเหตุการณ์ในตรกูลที่ตนถือกำเนิด! การประพฤติปฏิบัติในทำนองที่ถูกต้องจะนำไปสู่ความสุขและความสำเร็จในชีวิตตามแนวทางที่ดีและชอบ ปัจจัยในชีวิตจะอยู่ในความสะดวกและเป็นสุข มหาชนที่มีอินทรีย์นี้ดำรงไว้ในสังคมควรมีการศึกษาอยู่ตลอดเวลาเพื่อนำไปสู่อิสรภาพแห่งจิตวิญญาณในที่สุด.

หัวข้อประเด็น

-การตีความข้อธรรม
-ความสำคัญของการเกิดในตรกูล
-ความสุขและความสำเร็จ
-ปัญญาและนักปราชญ์
-การประพฤติปฏิบัติที่ถูกต้อง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คำชี้ชรมปฏิธานฯ ถูกพิมพ์ถูกต้อง ภาค ๖ - หน้าที่ 133 อดโถ อ. อรรถวา ทิ ก จี ปุริสาชาญโณ อ. บรมผู้อาชาไนย ทูลโถ เป็นผู้อบบุคคลหาได้โดยยาก (โกติ) ย่อมเป็น หฤทาชานียาโณ เป็นผู้อบบุคคลหาได้โดยยาก (โกติ) ย่อมเป็น หฤทาชานียาโณ วิสาสะดา วิย ราวะ อ. สัตว์ผู้เคย ท. มี่ช้างเชือกอาในปะเป็นต้น 'น หิ หามได้เลย โซ ปรีชาชโน อ. บรมผู้อาชาไนย ณ ชาติ ย่อมเกิด ย่อมไม่เกิด ลงพุทธคุณ ในที่ทั้งปวง คือว่า ปัจจุบตาเลส วา ในปัจจันประเทศหรือ นิจกูล วา หรือว่า ในระกูลอันต่ำ ปาน แต่ว่า (โส ปรีชาชโน) อ. บรมผู้อาชาไน้น ชาติ ย่อมเกิด ขตุมี-ย- พรหมมุนญาลน แห่งตรกูลของมียะรีและพราหมณ์ ท. หนา กูล ในตรกูล อนุตตรภูมิ ตรากูลใดตรากูลหนึ่ง อวิกาเบทสิทกุมารกรุณา- ฐาน ในที่อันเป็นที่กระทำซักระมีการอภิวาทเป็นต้น มหาชนสสิ แห่งมาหาน มชฌิมเทเลอา ในมชฌิมประเทศอันเทียว จ ก็ โส ปรีชาชโน อ. บรมผู้อาชาไน่นั้น สิโร ผู้เป็นนักปราชญ์ คือว่า อุดมปฐพีโถ ผู้มีปัญญาอันสูงสุด คือว่า สมบูรณ์พุทธโธ ผู้เป็นพระ- สัมมาสัมพุทธเจ้า ชายามโน เมื่ออาเกิด เอว อย่างนี้ ชายติ ย่อมเกิด ภูคุ์ ในระกูลใด ดี คุูล อ. ตรากูลนั่น เอติ ย่อมถึง สู่ ซึ่งความสุข คือว่า สุขปุปฺตอว เป็นระกูลถึงแล้วซึ่งความสุขนั้นเทียว โหติ ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ตุฏ คปลาส ในบท ท. เหล่านั้นหนา (ปกาส) แห่งวาทา ทูลโถ อิส็ด ดังนี้เป็นต้นฯ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More