คำผู้พระปรมาภิไธย : หน้า 80/231

ประโยค- คำผู้พระปรมาภิไธย ยกคำที่แปล ภา ๖ - หน้าที่ 80 กษิ ตรสให้พิศดารแล้ว นนทวิสาจาติด ซึ่งชกอัปบันติตกำหนด แล้วด้วยโค้เว่านวิสาสาติอิทนี้ว่า (ปุคคลโล) อ. บุคคล ภาสายู พิงกล่าว มนามเปอ วงนี้ ซึ่งคำอันเป็นที่ยึดใจให้ช่ออาบ นันเทีย น (ภาสายู) ไม่งกล่าว อมนามปี วงนี้ ซึ่งคำอันไม่เป็นที่ยึดใจให้ช่ออาบ ทุกขาจึง ในภายหลาย ๆ (ดี) เพราะว่า (พุทธมเลศสุด) เมื่อพราหมณ์ ภาสานสุข กล่าวอยู่ มนปี วงนี้ ซึ่งคำอันเป็นที่ยึดใจให้ช่ออาบ (นุทวิสาโล) อ. โค๊ชอันท่านวิสาส อพทพพิ ได้ยกขึ้นแล้ว ครูภาร ซึ่งจงกระอั้นหนัก ธน นั้น พุทธมณี อลามิสา จ ได้ยังพราหมนันนั้นให้ได้แล้ว ซึ่งทรัพย์ด้วย เตน ธนาลาเน (ตัสส พุทธมณูสุด) อุตตโน อุ จ เป็นผู้รู้เป็นของตน ได้เป็นแล้ว เพราะการได้ซึ่ง ทรัพย์นั้นแห่งพราหมนันนั้นด้วย อดิ ดังนี้ ๆ จ ปน ก็แล สตฤๅ อ. พระศาสดา กดตวา ครั้นรำแล้ว อภิฤทธิ เสดจึงขึ้นเฉพาะแล้ว รัตนจงภูมิ สู่ที่เป็นที่กรอมอันเป็นวิการแห่งรตนะ ต นั้น ๆ ปริสา อ. บริษัท ทวาทโลธินิก อันประกอบด้วยโธชน์ ๒ อโหสิ ได้แล้ว ปุโรโต ข้างหน้า ตา องึ้ง (ปริสา) อ. บริษัท (ทวาทโลธินิก) อันประกอบด้วยโธชน์ ๑๒ (อโหสิ) ได้แล้ว