คำฉูฐพระธรรมปัฏฏกถา ยกคำศัพท์เปล่า ภาค 6 : หน้า 216/231

ประโยค - คำฉูฐพระธรรมปัฏฏกถา ยกคำศัพท์เปล่า ภาค 6 - หน้า ที่ 216 มม ของเรา กดิ์ ก่อแล้ว อิติ ดังนี้ ๆ (ปุณณา) อ. นางปุณณา (อาจ) กรรมดูแล้วว่า ภนุต ข้ แต่งพระองค์ผู้เจริญ เอุดตา วดดอ เรื่องอันนี้ประมาณเท่าที่ว่า อุอรา น ดูมี ย่อมไม่เข้า ถึงนิททิ ซึ่งความหลับ ทุกฉบับวน เพราะอุปทวะคือความทุกข์ อิมาน นี้ ตาว ก่อน ภนุตตา อ. ท่านผู้เจริญ ท. น อนุปนิติ ย่อม ไม่เข้า ถึง นิททิ ซึ่งความหลับ กิณฑ์ดิ เพื่ออะไร กุศลิ ภิกขฺษโน อผสก วิสฺสติ วา อ. ความไม่ชาสุก จักมี แก่กุญูรูปหรือ ทมชาตินิำ อุปทวะ วิสฺสติ วา หรือว่า อ. อุปทะ เพราะอุปะ อาแน่แท้ อิติด แล้ว มยา อนมห่มฉัน จินติ คิดแล้ว อิติด ดังนี้ ๆ สตา อ. พระศาสดา สตูวา ทรงสับแล้ว วจนึ ซึ่งคำ ตสสา ปุณณาย ของนางปุณณนัน ว่า วตา ตรัสแล้วว่า ปุณณเณ คูเขอนปุณณา ตั้ว อ. เธอ น นิททายสี ย่อมไม่ประพฤติหลับ ทุกฉบับทวน เพราะอุปวะคือความทุกข์ อุตตโน ของตน ตาว ก่อน ปน ส่วนว่า สาวกา อ.สาวกา ท. มม ของเรา น นิททายูนติ ย่อม ไม่ประพฤติดิลับ (อุตโน) อนุตตตา เพราะความที่แห่งคนเป็น ผิดามประองค์แล้ว ชาติรึ ซึ่งธรรมเป็นเครื่องตื่นอยู่ สตา ในกาล ทุกเมื่อ อิติ ดังนี้ อา ท ศรีแล้ว คำซึ่งพระศาสดา อม นีว่า อาตาว อ.อาสะ ท. (อริย fraction) ของพระอริยเจ้า ท. ชารมานน่า ผู้น้อยอยู่ สตา ในกาลทุกเมื่อ อิโรตตานุสกขินี ผู้นปกติตามศึกษาในกลางวัน