คำฉีพระธรรมปาฐิโกภ - หน้าที่ 206 : หน้า 206/231

ประโยค - คำฉีพระธรรมปาฐิโกภ - หน้าที่ 206 พิ่งให้ (ปุกคโล) อ. บุคคล คณอิ พิงไป สนุติก ในสำนัก เทวาน ของเทวดา ท. ฐานิท มีด้วย ฐานะ ท. ตีสิบ 3 เองที เหล่านี้ อิติ ดังนี้ ฯ (อุโค) อ. อรรถว่า ที่ปุย พิ้งแสดง คือว่า โหวเรยุ พิ้งกล่าว สัจจ ซึ่งคำสั่ง (อิติ) ดังนี้ ตกุ คุตู ปาเสด ในบท ท.เหล่านั้น หนา (ปุกทอส) แห่งหมายองแห่งบทว่า สัจจ ภณ อดี ดังนี้ ฯ อุโค อ. อภิชาว่า ปติจฺูดนหย พิ้งอยู่ในอา สุขา ในสายสติ ฯ อิต ดั่งนี้ ฯ (อุโค) อ. อรรถว่า น กูญเมยู ไม่พิ้งโกรธ ปรสุต ปุกคาลสุด ต่ออุคคนอื่น (อิติ ฯ) ดังนี้ (ปุกสา) แห่งงานว่า น กูญเมยู อิติ ดังนี้ ฯ (อุโค) อ. อรรถว่า ปฏพฺุธิยา อ. บรรพาชิต ท. สีลานโต ผูมิค ดีจาก นาม ชื่อว่าผู้ขอ ที่ จริงอยู่ ฯ ปฏพฺุธิยา อ. บรรพาชิต ท. เหล่านั้น อย่าถือว่า ว ไม่ของแล้วว่า ดูมแ อ. ท่าน ท. เทด จงให้ อิติ ดังนี้ เทวา คิฺญนตุ ยอมยิ่นอยู่ มรฺฑวาร ที่ประชาคมแห่งเรือน กิญฺญา ปี แมก็จริง ปน ถึงอย่างนั้น ฯ ปฏพฺุธิยา อ. บรรพาชิต ท. เหล่านั้น ยาณดูเอก นาม ชื่อว่าอ่อนน่านเทียว อุโคโดย เนื้อความ (ปุกคโล) อ. บุคคล สี่สวนตี ปฏพฺุธิ์ ยาอิโต ผู้อันบรรพชิต ท. ผูมิคสิลอแวล์ เอวา อย่างนี้ เทยยุมเม ครั้นเมื่ ไทธรร อนปสุมิปี แม้บ้น้อย วิชาชน มิจอ ทุนุ เองให้ อุปมดคีป เทยยุมิ ซึ่งไทธรร มันอีประมาณน้อย (อิติ) ดังนี้ (ปุกสา) แห่งงานว่า ยาอิโต อิติ ดังนี้ ฯ