ความโกรธและการควบคุมตนเอง : หน้า 203/231

ประโยค- คำฉีพระธรรมปิฎกถถูกต้อง ยกพิมพ์เปล่า ภาค ๖ - หน้าที่ 203 สา อะห์ อ. คีฉนันต์ โกบ ครับเมื่อความโกรธ อุปฺปนฺน เกิดขึ้นแล้ว ปริกาสิวา บริการแล้ว อตตานแวว ซึ่งตนนันเทียว (วนนน) ค้างคำว่า สามิก อ.นาย ตา ของท่าน เอโอ นั น อิสสโร เป็นผู้ เป็นอิสระ ลุกขนาหัต ต ด กา์ วา เพื่ออันตรา ซึ่งท่าน ให้เป็น ผู้มีลักษณะอันเสื่อมแล้วหรือ นาสตานี อาทวณ ต ฉินฏิวา วา หรือว่า เพื่ออันตัด ซึ่งอวัยวะ ท. มึญญูเป็นต้น ของท่าน (โหวติ) ยอมเป็น ตัว อ.ท่าน มาฝูงม อย่าอริดี ดั่งนี้ น อาสี ไม่ได้ กระทำแล้ว โกบ นาม ชื่อซึ่งความโกรธ อย่า สมุฏติ อ.สมจิตติ เม อันดิฉัน ลุทธรา ได้แล้ว เตน การเผา เพราะเหตุนี้น อติ ดั่งนี้ ดาว ก่อน ๆ (เทววิตโร) อ.นางเทพิจิตา ท. อโรเจตุวา เรียน บอกแล้ว ท่าน ซึ่งท่าน ประิตตน คันนิคหน่อย อุตตนา อุตตนา กตํ อันอันตนอนดนกระทำแล้ว นเณน โดยน้อมอันมิกว่า อปรา เทวืดา อ.นางเทพิจิตคงอีื่นอีก อาหาร กรรมเรียนแล้วว่า ภนต์ ขาแต่ ท่านผู้เจริญ อะอ ดิฉัน รุจุมานา รักษาอยู่ อุจฺจุกเขตุ ซึ่งไรร แหน่งอ้อย อาสี ได้จาวแล้ว อุจจณุภิ which ลำแหล่งอ้อย เอิ๊ก ลำหนึ่ง เอกสุด กิญฺญโน แก่กิริยูปหนึ่ง (อิติ) ดังนี้ อปรา เทวิตา อ. นาง เทพิจิตคงอีื่นอีก (อาหา) กรรมเรียนแล้วว่า อะ อ.ดิฉัน อาทิล ได้จาวแล้ว เอก ติมพุธกา ซึ่งผละพลับผลหนึ่ง (เอกสุดา ภิญญํ) แก่กิริยูปหนึ่ง (อิติ) ดังนี้ อปรา เทวิตา อ.นาง เทพิจิตอคงอีื่นอีก (อาหา) กรรมเรียนแล้วว่า อะ อ.ดิฉัน อาทิล ได้จาวแล้ว เอก ฑิมพุธกา ซึ่งผละพลับผลหนึ่ง (เอกสุดา ภิกญฺญโช)