การสอนธรรมะในประโยคคำฉันพระ : หน้า 78/231

ประโยค-คำฉันพระผมป่ตุอถ่ยย ยกศพที่แปล ภาค ๕ หน้าที่ 78 ท่วม ข้าเด่าน่าปิดน โถลาครทวาซะ ภูณเต ผู้เจริญ ต้ว อ. ท่าน ครูง จงจับ ปาลังค ซึ่งหิน ควา ของท่าน ควาๆ กระทำ พุทั ให้นั้นเกิด มา โน สพุเทพ นายย่อยอย่างเจ้้า ท. ทั้งปวง ให้ ฉิบหายแล้ว อติ ดั่งนี้ ๆ เดียว อ. พระเดชะ จีปิวา เหรื่อไป แล้ว ปาลัง ซึ่งหิน ปานุมคน ด้วยปลายแห่งเท้า วิสาสุเชลส์ ปล่อยแล้ว ๆ ๑๙.๕๕ ตั้งแต่ อด น สุตา นาย โมคคลาภรณ์ เป็นฉันไป. อด ครั้งนั้น สุตา อ. พระศาสดา วตวา ตรัสแล้วว่า โมคคลาภรณ์ คู่ก่อนโมคลลลานะ มาลาวุปจู อ. พวงแห่งดอกไม้ อยู่นี้ (ติถิติยินี) ท. น นทูโป ไม่พูดแล้ว อดายา เพื่อ ประโยชน์ ตว แก่เธอ ที่ ด้วยว่า อ. อา อมฤโธ เป็นผู้มี ชูระอุปบุคคลเสมอมาได้ (อุปี) ย่อมเป็น อณูโจ ปุคคลโล อ. บุคคลอื่น สมงวด นาม ชื่อว่าผาสามารถ วิจิต เพื่ออำนำไป สุริ ตั้งระระ มม ของเรา นฤกิ ย่อมไม่มี สมโภ ปุคคลโล อ. บุคคลผู้ สามารถ วาอู้ เพื่ออำนำไป สุริ ซึ่งระระ มม ของเรา น ภายวย ไมพึงมี อิทธิิน ในกาลนี้ ย ใด ๆ ก็ เอ็ด มม สุริ วีติว สมหุดสุด ปุคคลสุด อภิวาทพุทธตอ อ. ความดีแห่งบุคคล ผู้สามารถ เพื่ออำนำไป ซึ่งระระ ของเรา เป็นผู้ไม่มีมึมมัก อนุจริ ยังเป็นธรรมชาติไม่เน่า