คำสัตย์พระธรรมปภูฏกถ ภาค 6 : หน้า 122/231

ประโยค - คำสัตย์พระธรรมปภูฏกถ ეวาะเปล่า ภาค 6 - หน้า 122 ฉบับ OCR: ครั้งนั้น สฎฒา อ.พระศาสดา วะวา ตรัสแล้วว่า กุญ ดู๋ก่อนภิกษุ กาหปล นอ.กาหปะ ท. ดิว ของเธอ อปุฎก เป็น สภาพน้อย (ในนาค) ย่อมเป็น คัว ฑ. เธอ นิสาสะ อาสะแล้ว เดต กาหปฏ ผึ้งกาหปะ ท. เหล่านั้น คุณนี่ ยังความอยาก ปรุงสลัส จักให้เต็ม กถ อย่างไร กิริ ได้ยัง อติเต กาแล ในกาลอันล่วง ไปแล้ว ปุนิติา อ.บัณฑิต ท. การดูดาว ยังบอกคลให้กระทำแล้ว ถูกกฎิอธิษฐ์ ซึ่งความเป็นแห่งพระราชผู้ทรงธรรม สฎฒา เป็นผู้ สามารถ สฎฒณวชุด สวดาสเป่า เพื่อบังฝนคีรีมะ ๓ ให้ตก กุฏปุปามเนิน โดยประมาณแห่งสะเอว ทวาทโโยฐาน ในอันมี โบษน ๑๒ เป็นประมาณ อุปโชติคุตตน อาการน ด้วยอาการกล่าวว่า มืออันตนปรนแล้ว (หูซู) เป็น การดูดาว แม้ยังเทวาให้กะทำแล้ว เทวราช ซึ่งความเป็นแห่งเทวดูกษ์พระราชา สฎฒา อ. ท้าวสักกะ ท. ฉัตติสิบ ๑๖ วนวดี ย่อมเคลื่อน ยาว เพียงใด กาล ตลอดกาล เอดฏก อันมีประมาณเพียงนี้ มรณาแล ตนุค อุปธิฌตา ว ยังความอยาก ไม่ให้เต็มแล้ว ในกาลอันเป็นที่ตามเทียว องค์ ได้กระทำแล้ว กาล ซึ่งกาล อิติ ดังกั น ภิกุ กะภิถุนั้น เตน กิฎินา ยาโต ผู้อ้น ภิกษุผู้นั้นทุกวังวอนแล้ว อาหารคว่าทรงนำมาแล้ว อติเต วดฺู ซึ่งเรื่อง อันล่วงไปแล้ว มนุษฐราชาชาติ ยังชกอุบัติติคำหนดแล้วด้วย พระราชพระนามว่ามนัสดา วิฑูตาเดียวทรา ทรงให้สกดารแล้ว อภิส ได้ทรงถวายแล้ว กกา ซึ่งพระคาถา ท. เทวา ๒ อีมา หล่านี้ว่า