ประโยค - คำฉินพระมหามาฤทธิ์ยกพัทธเปล ภาค ๓ หน้า 211 : หน้า 211/231

ประโยค - คำฉินพระมหามาฤทธิ์ยกพัทธเปล ภาค ๓ หน้า 211 อุโภมั แม้ทั้งสอง สุขฉินดาวา กระทำให้แจ้งแล้ว อรหัตติ ซึ่งความเป็น แห่งพระอรหันต์ ปริมนพุทธสิษ (ปริมนพานแล้ว ๆ อก ครั้งนั้น (ชนา) อ.ชน ท. ทวา กระทำแล้ว มหาสุภาคิ ซึ่งลักษณะอันใหญ่ แนส ชายปิดกัน แก่มือและผิว ท. เหล่านั้น อาเรปนิวา ยกขึ้นแล้ว อุโภ นายปิดเทิง ซึ่งเมียและผิว ท. แม้ทั้งสอง เอกฎกภาเอา สู เรือนยอดอันเดียวกันนั้นเทียว เนิรสิรั นำออกไปแล้ว สตถา มี อ. พระศาดา ปฏอสดกูรูโร ผู้มีฤทธมีร้อนหน้าเป็นประมาณเป็น บริการ ออมาศ ได้เสด็จไปแล้ว อาพาหึ สู่บัว เตติ ชนี สุทธิออ พร้อมด้วยชนะ ท. เหล่านั้นนั้นเทียว ๆ มหาหโน อ.มหาชน นิคมมิ ออกไปแล้ว (จินดเนิน) ด้วยอันคิดว่า ก็ริ ไฉนว่า มาตา- ปิดโร อ.พระมารดาและพระบิดา ท. พุทธาม ของพระพุทธเจ้า ท. กลกดา เป็นผู้มากล่อมกระทำแล้ว (โหนดี้) ย่อมเป็น อดิ ดังนี้ ๆ สตถา อ.พระศาดา ปวีสีวา เสด็จเข้าไปแล้ว เอาก สาลี สู่คลา หลังหนึ่ง อาพาหนสมิป ในที่ไล่แห่งป่า ชา อุฐา ได้ประทับยืน อยู่แล้ว ๆ มฤตสูา อ.มุนีย์ ท. วนุกุตา ถาวบังคลามแล้ว สตถา ซึ่ง พระศาดา ชฎวา ยืนอยู่แล้ว อกมนุต ณ ส่วนสุดข้างหนึ่ง กิโรณติ กระทำอยู่ ปฏิสนธิสาร ซึ่งปฏิสนธา สฤทธิ กับ สตถา ร้วยพระ- ศาดา (วงเนิน) ด้วยคำว่า ภานต ขาแต่พระองค์ผู้เจริญ ตนห อ.พระองค์ ท. มา จินดตุ ดุ อย่างพระดำริแล้วว่า มาตาเปิดโร อ. พระมารดาและพระบิดา ท. โอ้ว ของพระองค์ ท. กาลกา เป็น