การตีความพระธัมมปิฎกภาค ๖ : หน้า 124/231

ประกอบ - คำชัยพระธัมมปิฎกฉบับฤดูกาล ยกพักแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 124 พระราชพระนามว่ามันตะดุ (โหตุ) ย่อมเป็น (ดาวตา) กำหนดกาลเพียงนั้น อติ ดั่งนี้ ๆ (อุใท) อ. อรรถว่า โส ปณิติ โอ้ ปัญติชัย อุปโยตรดา ปรบแล้ว สุตตรวนดาวสู้ ยังฝืนอึตัวนะ ๓ ยา ใด วาสสาเปล่า ให้ตกลแล้ว ดำ สุตตรวนดาวสู้ อ. ฝนอึตัวนะ ๓ นั้น (ภควา) อันพระผู้มี พระภาคเจ้า จุติ ตรัสแล้ว กาฬปวาสสู้ อิติ ให้ชื่อว่า ฝนคือหามนะ อิธ คาถาย ในพระคาถานี้ ก็ ก็ ติตุติ นาม ชื่อ อ. คำอธิ วตกุมภิกาเลสาทมสนุ ในวิถีคำและกิลาสาม ทาง. นฤติ ย่อมไม่มี เทนอิป สุตตรวนดาวสแสน เพราะฝนคือรัตนะ ๓ แม้นั้น ตนหา อ. ความ อยาก เอส นั่น ทูปปรา เป็นธรรมชาติเต็มได้โดยยาก เอ๊ะ อย่างนี้ (โหตุ) ย่อมเป็น (ติ) ดังนี้ ตุตู ปกติ ในบท ท. หลานนั้นหนา (ปทส) แห่งว่า กาฬปวสสา อิติ ดังนี้ ๆ (อุใท) อ. อรรถว่า ปรีดสุขา ชื่อว่าเป็นสภาพมีสุขนิดหน่อย (เต็ม กามานิ) สุปปุญมามาตาย เพราะความที่แห่งมา ทาง หลานนั้น เป็นกิลาสั่นเปรียบด้วยความฝันเป็นต้น (อิติ) ดังนี้ (ปทส) แห่ง บทว่า อุปสาทา อิติ ดังนี้ (อุใท) อ. อรรถว่า พพุทธา ว่า ชื่อว่า เป็นสภาพมีทุกข์มากเทียว อาทิคทุกขบสเน เพราะอำเนาจแห่งทุกข์อันมาแล้ว ทุกข์บูรณาธิสุด สุตตร ในสูตร ท. มีกฤกษบันสูตรเป็นต้น (อิติ) ดังนี้ (ปทส) บทว่า ทุกขา อิติตังนี้ ๆ