ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำฉัตรธีมพระบรรยายกถา - อภ-หน้าที่ 101
ว่า พินทุภู อ. หยาด ท. อุตกานัน อมีประมาณเท่านั้น ปติทาน
ตกแล้ว มหาสมุทร ในมหาสมุทร เอุตตกานัน ว่าพินทุ อ. หยาด ท.
อันมีประมาณเท่านี้ (ปติทาน) ตกแล้ว ภูมิย์ บนภาคพื้น เอุตตกานัน
พินทุ อ. หยาด ท. อันมีประมาณเท่านั้น (ปติทาน) ตกแล้ว ปพุทเด
บนภูเขา อิติ ดังนี้ (อมฤ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ๆ สถาคปี แม๊
อ. พระศาสดา อาหาร คำรัสแล้วว่า สารีบุตร คู่คองสาริทุ อหอ อ. เรา
หานามิ ย่อมทราบ ค ณฑูฎ โสมฤกา ตั้งความที่แห่งเธอเป็นผู้
สามารถ เพื่ออนนับ อิติ ดังนี้ นำ สารีบุตดกุล กะพระเดชอาว
สาริฤทุ น อุปมา นาม ชื่อ อ. อุปมา ปญฺญา ด้วย ปญฺญา
ติส อายสมฺโต ของท่านผู้มีอายุนัน นกุติ ยอมไม่มี ๆ เทน
การณฺ เพราะเหตุนัน (เถโร) อ. พระเดช อาหาร กราบกุลแล้ว
เอา อย่างนี้ว่า
วาสุกา อ. ทราย คงคาย ในแม่น้ำชื่อว่างวา ขี้เถีย
พิงสั้นไป อุทก อ. มหุณณา ในหวังน้ำอ้น
ใหญ๋ เขียว พิงสั้นไป มณฑิตา อ. คินหนียว มฤกษ
ในแผ่นดิน สีโย พิงสั้นไป (วิสุตฺชน) อ. การ
เฉลย (ปัญหา) ซึ่งปัญหา ท. พุทธียา ด้วย
ความรู้ มม แห่งข้าพระองค์ (น ขีติ) ย่อมไม่
สั้นไป อุณฺห น ด้วยคะแน น อิติ ดังนี้ ๆ
อิทธิ อุตฺตญฺ จ อรรถรูปนิว่า โลกนาถ ขึ้นแต่พระโลก-
นาถ ภนฺเต ผู้เจริญ พุทธสมฺปนุ ผู้ทรงถึงร่มแล้วด้วยความรู้