พระธัมมปฏิญาณ: ความหมายและความสำคัญ : หน้า 159/231

ประโยค-คำฉัรพระธัมมปฏิญาณ ยกศัพท์แปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 159 ทุกข์ อ. ความลำบากอันใหญ่ โทติ ยมมี เม แก่นเม่อฉัน ปฏุจฉา จำเดิม (อาหารสุา) ภูตกาลโต แต่กาลแห่งอาหารอันรว่มฉัน บริโภคแล้ว อิติ ดังนี้ อัด ครั้งนั้น สกุณา อ. พระศดา ววา ตรัสแล้วว่า มมหาราช ดู่อนมหาพิคร อติภูมิ โชน อ. การบริโภคมากยิ่ง ทุกข์ เป็นความ ลำบาก เอ๋ อย่างนี้ โทติ ยอมเป็น อิติ ดังนี้ ราชานี้ กะพระ ราชั้นั้น ดูออทิวา ทรงสั่งสอนแล้ว คาถา ด้วยพระคาถา อิ่นาย นิว่า ยท ในภาคใต้ (ปุคคล) อ. บุคลฺ มิษฺฐี จ เป็นผู้มีความง่วงเหงา ด้วย มหาคุณโสะ จ เป็นผู้ กินมากด้วย นิทกฤษฎา จ เป็นผู้มีอคติประพฤติ หลับด้วย สมปริวิตตา จ เป็นผู้มีปกติบน เป็นปรอจด้วยดีแล้วด้วย โทติ ย่อมเป็น มหาวาโธ อิว ราวะ อ. สุทธัวใหญ่ นิิวปฏุฐิโ ตัวอันบุคคลเตี้ยแล้วด้วยผัก (ตก) ในภาคนั้น โส ปุคคลอ อ. บุคคลนั้น มนุโท เป็นคน มินชิม (หุตวา) เป็น อุปติ ย่อมเข้าไป คงีย สู้อง ปฏุปนุ น้อย ๆ อิติ ดังนี้ (อุทาว) ตรัสแล้วว่า มหาราช คู่อมมหาพิคร ภูมียิฏฐุ อ. การ บริโภค โชนานาม ชื่อซึ่งโภชน มุตตาย โดยประมาณ วุฏฐิติ ย่อมควร ที เพราะว่า สุข อ. ความสุข โทติ ยอมมี มุตโภธิโน