ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำฉัทรีรามปัทถูกต้อง ยกพัทเทปปล่า ภาค ๖ หน้า ๑๙๗
อัม อ. เรา มารวมมี เป็นผู้เป็นเจ้าของแง่เรือน (อรมิที) ย่อมเป็น
อดิ จังนี้ๆ สา เสรีมา อ. นางเสรีนั่น พนูธิชา ผูกแล้ว อามาติ
ซึ่งความอาธา อุตตรา ในบางอุตตรา โอรูษ ลงแล้ว ปาสาทา
จากปราสาท (จินดานน) ด้วยอั่นคิดว่า อัม อ. เรา ทุกบ่า ยิ่งทุกข์
อุปาเทสสามั จักให้เกิดขึ้น อนุสา อุตตรา แก่นอุตตรานั้น
อดิ จังนี้ ปริสิตวา เข้าไปแล้ว มหานส สู่โรงครัวใหญ่ อาถาย
ถือเอาแล้ว สปุรี ซึ่งเนบไล ปุกฌิชิ อันเดือดพล่านแล้ว ปู-
ปนภูฐาน ในอ็อนเป็นที่ทอดซั่งขนม อุตตราภูมิ ผู้มีหน้าตาเฉพาะ
ตอนอุตตรา ปายาส ได้เดินไปแล้ว ฯ
อุตตรา อ. นางอุตตรา ทิสวา เห็นแล้ว ติ เสรีม ซึ่งงามเสรีม
นัน อาคุณฑต์ ผู้ดืนมาถอย ผร แผ่ไปแล้ว ติ เสรีม สู่ทางเสรีนั่น
เมดูคาย ด้วยเมดูตา มุทความ มหาอุปาคาโร อ. อุปกรณ์อันใหญ่ สาธิยา
อัญหญิงสหาย มม ของเรา กิโด กระทำแล้ว มุทู แก่เร่า จากวาพ์
อ. จักรวาล อติสมาพิส เป็นที่ขึ้นกลบยิ่ง (โหติ) ย่อมเป็น พุทธโลโก
อ. พุทธโล อติณิโก เป็นโลกต่างยิ่ง (โหติ) ย่อมเป็น ปณ ส่วนว่า
มม สาธิยา คูโณ อ. พระคุณ ของหญิงสหาย ของเราเทียว
มหนโท เป็นคุณใหญ่ (โหติ) ย่อมเป็น ที กิ อ๋ อ. นิสสาย อาอีแล้ว เอ็ด สหายกิจ ซึ่งหญิงสหายนัน ลิ้น ได้แล้ว ท่าน ทาดู
จ เพื่ออนุถวาย ซึ่งทานด้วย มมิโ โสด จ เพื่ออนฟัง ซึ่งธรรมด้วย
สย ถ้าว่า โกโห อ. ความโกรธ อบรี ในเบื้องบน เอติสา สาธิยา
ของหญิงสหายนัน อดิที มออยู่ เม แกเรไชร์ อิท สปุ อ. เนียใส่นี