การสำรวมกาย วาจา และใจ ตามพระธรรมคำสอน : หน้า 229/231

ประโยค - คำฉัพพระธัมป์ที่ถูกกฏ ยกพักเปลภา - หน้า 229 (ปุกโคล) อ. บุคคล รฐเพีย พิงรักษา กายปุป- โกปี ซึ่งความกำเริบด้วยกาย สวุโต พึงเป็นผู้ สำรวมแล้ว กายณ ด้วยกาย สยา พึงเป็น (ปุกโคล) อ. บุคคล หิตวา พิงละแล้ว กาย- ทุจจริติ ซึ่งความประพฤติชั่วด้วยกาย เรีย พิง ประพฤติ สุจริต ซึ่งความสุจริต กายณ ด้วยกาย (ปุกโคล) อ. บุคคล รฐเพีย พิงรักษา วิจิ โปปี ซึ่งความกำเริบด้วยวาจา สวุโต พึงเป็นผู้สำรวม แล้ว วาจา ด้วยวาจา สยา พึงเป็น (ปุกโคล) อ. บุคคล หิตวา พิงละแล้ว วิจิฏฐุจริง ซึ่งความ ประพฤติชั่วด้วยวาจา เรีย พึงประพฤติ สุจริต ซึ่งความ สูงจริต วาจา ด้วยวาจา (ปุกโคล) อ. บุคคล รฐเพีย พิงรักษา มโนปิโย ซึ่ง ความกำเริบด้วยใจ สวุโต พึงเป็นผู้สำรวมแล้ว มนสา ด้วยใจ สยา พึงเป็น (ปุกโคล) อ. บุคคล หิตวา พิงละแล้ว มโนจตุจริติ ซึ่งความประพฤติ ชั่วด้วยใจ เรีย พึงประพฤติ สุจริต ซึ่งความ สูงจริต มนสา ด้วยใจ ธีร อ. นักปราชญ์ ท. สุตตา สำรวมแล้ว **หมายเหตุ**: นี่คือการถอดคำในเอกสารภาษาไทยตามภาพที่แนบมา ถ้าต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม เช่น การแปลหรือสรุปเนื้อหา กรุณาแจ้งครับ