ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำชัยพระธรรมนิทธ์อภิบูรณ์ - หน้า 108
ซึ่งเพลงขันตอบ อสุส อุดมวนวสุส แก่มานพเว่าว่าอุตตะนะ เอ้ว
อย่างนี้ อาท ตรีสแแล้วว่า อุตตะ อิมสม์ คิด คัรคร
เมื่อเพลงนี้ ตยา อันเราะ คายิต ขันแล้ว (สานามาณวิกา)
อ. นางนามามวิวิกนัน คายัสสิติ จักษับ อิม ปฏิภิต wichngเพลงขันตอบนี้ว่า
พาโล อ. คนพาล เกณฑ์สุส อนจะไรสิ วิชุติ ยอพาไป ปฏิทิต
บรรเทาได้ ก็ดี อย่างไร (ปลูกโก) อ. บุนกสด
โยคูมม์ มีผุ้มีความเมมามจากกิเลสเป็นเครื่อง
ประกอบ โทติ ย่อมเป็น ก็ดี อย่างไร ต้ว อ.
ท่าน เม ปฏิทิต ผู้อื่นรามมแล้ว อูมาชี จงออก
ตี อตุติ สิ่งเนื้อความนั่น เม แก่เรา อติ ดังนี้
อิมสุต คิดสุต แก่เพลงนี้ ต ของเธอ อก ครับเมื่อความเป็น
อย่างนั้น (สนุต) มีอยู่ ตู้ อ. เธอ คายยุษส.พิงข้ อิม ปฏิทิต
ซึ่งเพลงตอบนี้ว่า
พาโล อ. คนพาล โอเมน อันคลอสเพียงว่าห่วง
น้ำ อ.ยุทธิ ย่อมพัดพาไป ปฏิวีโต อ. บันทิต
นุตติ ย่อมบรรเทาได้ โยคา ด้วยความเพียรเป็น
เครื่องประกอบ โส ปฏิทิตอ อ. บันทิตนัน
สุพุโทวิดีสูต ผุพรากแล้วจากกิเลส เป็น
เครื่องประกอบทั้งปวง (ปฏิทิตน) อันบันทิต