ความหมายของธรรมชาติและมรณะ : หน้า 181/231

Here's the extracted text from the image: ประโยค - คํา ผู้ จิ๋ง พระ ธรรมมะ ที่ ถูก ออกา ย์ เปิด ภาค ๖ - หน้า ที่ ๑๘๑ อัน มี ความ แตก เป็น ธรรม กิ น ขึ้ น แตก แล้ว อติ ดัง ( ตาย ) อัน ท่าน น โสธิ พูด ไม่ ฟัง ศรี โคว ค่ะ เพราะว่า โปราณ ปกติ ตา อ. บันฑิต ใน ตอน ก่อน ท. ( ปัจจุบันิดา ) พิจารณา เห็น เฉพาะ แล้ว ว่า มรณะ มู จี ธรรม มู จี ชาติ อ. ธรรมชาติ อัน มี ความตาย เป็น ธรรม มั ด คาย แล้ว ภิ ชวน ธรรม มู จี ชาติ อ. ธรรมชาติ อัน มี ความ แตก เป็น ธรรม กิ น ขึ้ น แตก แล้ว อาทิตย์ ดั่งนี้ ปิ ย บุคคล สุด มตาก ใน ตอน แห่ง ผู้ เป็น ที่ ตาย แล้ว อดีตวา ไม่ กระทำแล้ว โสภ ค่ะ ซึ่ง ความ โศก โศกา มรณะ สุด เอือ ยัง มรณะ สด ติน เทียว ภาวะ ฆิส ให้ เป็น แล้ว อติ ดึก ดึก ซึ่ง เรื่อง อัน ล่วง ไป แล้ว ปก ส น คี เพื่อ อื่น รักษา ศาสน์ อุดม ส ซึ่ง เนื้อ ความ นั้น อุ ราช คำ ยัง ชาด ก้อน จี ตี กำหนด แล้ว ด้วย งู ปัจจุบัน ใน ปัจจุบัน เป็นต้น คม ปู โต อ. บุร ณ ของ เรา สรีร ครับ มอ สรีระ นิพุ โธ ค เป็น ธรรม ชาติ มีการ ใช้ ยอ ออก แล้ว ( สมาน ) เป็น อยู่ เอ๋ อย่างนี้ ทิฏ วา ละ แล้ว สน คุ ณ ซึ่ง สรี ระ เป็น ของตน ค ภูติ ไปอยู่ อุ โส อิว ราวะ อ. งู ( หิติวามา ) ละ แล้ว ดัง