คาถาพุทธคุณที่ควรบูชา : หน้า 141/231

ทรงภาณิตแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. อิมา หลานนี้ว่า ปฐม์ อ. บุญ ปุษยโต ปุคคลสุด ของบุคคล ผู้บูชาอยู่ ปุราทเท ปุริก ซึ่งบุคคล ท. ผู้อวร เพื่ออัญชา พุทธเจ ถ คือ ซึ่งพระพุทธเจ้า ท. ด้วย ยติ สาวก จ คือ หรือว่า ซึ่งพระสาวก ท. ด้วย ปุญฺญสมกิฺกนฺต ผู้มีธรรมเป็นเหตุ เน่น้ำอัฏฐาวัลด้วยตนเอง ติคุณโลปริทเทว ผู้มีความเศร้าโศกและความรำไรร้อนร่านข้ามไปแล้ว ปุญฺญโต ผู้อาจาอยู่ ๓ ปุรารฺปกคต ซึ่งบุคคล ผู้อวรเพื่ออัญชา ท. เหล่านั้น ตา ทิตะ ผู้นั้นน นินทผุต ผู้บิกลาสแล้ว อภิกฺาย ผู้มียกแต่ที่ ไหน ๆ หามได้ เกนจี อปิ แม้บ่ใคร ๆ น สกฺกุ ไม่อาจ สงฺฺญุติ เพื่ออันนับว่า อิเม ปุญฺญ ๓. บุญนี้ เอตฺ อันมีประมาณเท่ากน (ติิด) ดังนี้ อิติต ดังนี้ ๆ (เผย ปุคคลา) อ. บุคคล ท. เหล่านี้ อรทา เป็นผู้ควร ปุจฉิ เพื่ออันบูชา อติโ อ. อธิบายว่า อุตตา เป็นผู้ควรแล้ว ปฐวี เพื่ออัญฺชฺญาติ ดัง นี้ (โหตุ) ยอมเป็น (๓ ปุคคลา) อ. บุคคล ท. เหล่านั้น ปุชารหา ชื่อว่าเป็นผู้ควรเพื่ออัญฺชฺญา ตถก คาถาส ในพระคาถา ท. เหล่านั้น ๆ (อุตโต) อ. อรรถว่า ปุจฺญุตสส ปุคคลสุด ของบุคคล ผู้