ความสำคัญของบุคคลในสังคม : หน้า 23/231

ประโยค ๑ - ๓ ชื่นพระมงคลทุกรกอ ยกพี่พาแปล ภาค ๕ หน้า ๑๓ ปุคคลสุด แห่งบุคคลนั้น ๆ จ องิ์ ณบูรณะ อ. ตันหาว ทูลศิลสุด จาวราณิ นิสุสาย อุปปุนา อันอาศัยแล้ว ซึ่งทาวาร ท. ๖ ของบุคคล ผู้มีสีอั้น โทษประทุมร้ายแล้ว เกิดขึ้นแล้ว (ปฏิเทตน อันบังเกิด เวทิดพุท พึ่งทราบว่า ทูลสุดอา โอความเป็นแห่งบุคคลผู้มีสีอั้น โทษประทุมร้ายแล้ว อติ ตั้งอยู่ เอก คาคาย ในพระครานนี้ ๆ อุตโฑ อรรถวา มาดวา อ. เถาวัลธ รอถ่านทราย โอฤดุต์ รวบรัด แล้ว สัง ซึ่งไม่ลาสะ คือว่า ปรโยนทรฏวา หันออกอ่ย สพพูดค้อว่า อูฐนึ่งมีประโยชน์ทั้งปวงนั่นเทียว เทวา วสสุเดน ปุตตหิ อุกำ ปฏิจฉิตวา สมญชวนเสน โดยอำภางแห่งอ้น ครังเมื่อฝน ตกอยู่ รับเอาชื้นน้ำ ค่อไป ท. แล้วก็สราณ ยา นาม ชื่อฉันใด ทุสสโล้ อ. ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีสีอั้น โทษประทุมร้ายแล้ว คุณนาน-สูงขาต อันอันบันติบพร้อมแล้วว่าด้วยทาาา โอฤดุต์ รวบรัดแล้ว คือ ว่า ปรโยนทรฏวา หุ่นออแล้ว อุตตวา ซึ่งอัดภาพ ยสุด บุคคลสุด ของบุคคลใด ติิด ตั้งอยู่แล้ว เออ ฉันนั้น โส ปุคคลโล อ. บุคคลนั้น คือว่า ตาย ทุสสโอยสุขตาย คนหาย สมญชวนเสน อปอปสุ ปฏิยามโน ผู้อ่านนานา อันอันบันติบุตรพร้อมแล้วว่าด้วยความเป็นแห่งบุคคลผู้มีสีอั้น โทษประทุมร้ายแล้วนั้น หัครานแล้ว ให้ตกไปอยู่ ในอบาย ท. มาดวา สมญชวนเสน ภูมิ ปาตียาโน รุกโข วิ ราวะ อ. ตันไม้อันอัน เถาวัลธรายท่าวครานแล้ว ให้ตกไปอยู่ในภาคพื้น ทิ โส อ. โจรฝ่าฝูงอนุถกานม ผู้ใดร์ซึ่งความชื่นชมยามใช้ความเจริญ อิจฉิ ย่อมปรารถนา นุ ปุคคล ซึ่งบุคคลนั้น ยา นีดา ก็โร่ นาม ชื่อว่าย่อมกระทำ