ความหมายของการนั่งและนอนในพระธรรม : หน้า 117/231

ประโยค – คำฐีพระธรรมปฐมฤกษ์ อกพักเปล ภาค ๖ – หน้าที่ 117 จ คือ อ. ที่เป็นที่นอนและที่เป็นที่นั่ง อนันต์แล้ว ด้วย อธิจิตต อาโยโก จ คือ อ. ความประกอบ โดยอ้อมฟ่า ใจจิตยิ่งด้วย สถาน เป็นคำสั่งสอน พุทธาน ของพระพุทธเจ้า ท. (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ๆ (อติโก) อ. อธรว่า อกสุสมมุติ ซึ่งธรรมอันเป็นอกุศล สุขพสต ทั้งปวง (อิติ) ดังนี้ ตุกฺฏ กกฺถู ในบท ท. เหล่านั้นหนา (ปถส) แห่งว่าช สุขพุทฺโธ อิด ดังนี้ ๆ นิฏฺฐมนโด ปุจฺฉาย ยาว อรหตุความกุศลา กุศลสฺส อุปปานน จอร อ. การยังทุกสฺสให้เกิดขึ้น จำเริญแต่ก่อนออกไป เพียงใดแต่พระอรหัตมรรคด้วยนั่นเทียว (อตตนฺตา) อุปปาทิตสุด สภาวา จ อ. การยังทุกสฺส อันอัตตนให้เกิดขึ้นแล้ว ให้ เจริญด้วย อุปสมฺปทา อิติ ชื่อว่าถสมปทา ๆ อตฺตโน จิตตสฺส วาทปิ อ. การยังจิตของตนให้อย่างแจ้ง นิรเวณี จากนิรนฺตรํ ท. ปญฺจิ สติฺตปริโยนํ อิติ ชื่อว่าถสมปทาโปนํ (อติโก) อ. อธรว่า อาย วาว อ. พระวาสีน อนุสืติ เป็น วาจาเครื่องพรสอน สุพุทฺพทฺาหนา ของพระพุทธเจ้าทั้งปวง ท. (โหติ) ย่อมเป็น (อิติ) ดังนี้ (คาถาปทส) แห่งบทแห่งพระคาถากว่า เอตฺ พุทธานาสน อิติ ดังนี้ ๆ (อตุโก) อ. อรรถว่า ขนฺต นาม ชื่อ อ. ความอดทน ตติฏฺฐิฏฺญา- สุขาเรา อนุณบันติถินมันพร้อมแล้วว่าความอดกลั้น ยา เอสา นี้ ใด ๆ อิทิ อริวิตามนะ อ. ความอดทนคือความอดกลั้นนี้ ติอป เป็นธรรมเป็น