ประโยค - คำฉิฐพระธัมมปัญญา : หน้า 128/231

ประโยค - คำฉิฐพระธัมมปัญญา ญฺญา ยกภพ- ภพ- หน้า 128 (อฎโภ) อ.อรรถว๋า พููม มาก (อิติ) ดังนี้ ตกุ ปเภส ในบท ท. เหล่านั้นหนนา (ปฐส) แห่งว่าพููม อิติ ดังนี้ๆ อฎโภ อ.อรรถว๋า มนุษสุตา อมนุษย์ ท. เต เต เหล่านั้น เหล่านนัน แตน แตน ภนฺ ตูชิตา ผู้อภิชิตนันนั้นคุณความแล้ว ภยโด มจจิจิตามา วา ผูใครเผืออั่นพันธ์ จากภัวยหรึบ ปฺฤตลาาภา นิวตฺู ปฏูมิ องค์ถึง อิติลิลิิสปลอุลาเวราวิกา ปูพูเต ขวา ซึ่งญาณา ท. มุฏิซา่เลขว่าอิติลิสและเวปลละและเวราวารเป็นต้นด้วย มหาวนไมู่สงศลาวามทีน วานิน จ ซึ่ง ท. มีโจอําวมหาวันและโคสกล- สาลาวินเป็นต้นด้วย เวฬุพนิวิมนวาโย อาราม จ ซึ่งอาราม ท. มีอารามเชื่อว่าผู้จําวมหาวันและชีวกามเป็นต้นด้วย อุณเกฏิกิโดดเจติ- ยกาน ฑูมูจ่ออุณ ยาทีนี รุปาเจดอยาน จ ซึ่งรุนวดีซี ท. มีอุทุนเดี๋ยวและโคดนเดี๋ยเป็นต้นด้วย ตกุ ตกุ ฑาน ในที่นี้นั่น สรณ ว่าเป็นสระนะ อิติ ดังนี้ (ปฐส) แห่งว่าพููมานี อิติ ดังนี้ อฎโภ อ.อรรถว๋า ปน ก็ สรณี อ.สระนะ เอต นัน สุทธิแม้ทั้งปวง เอง เป็นสระนะเสมด (ไถ่) ยอ่มเป็น น า มาได้ นั้นเทียว อุดมดี เป็นต้นสระนะสูงสุด (ไถ่ต) ยอ่มเป็น น มาได้ จ ด้วยว่า สุตเตสุ ในสัตว์ ว. ชาติวาทิยมาสุ ผู้มีเหตุมีความเกิดเป็นตัน เป็นธรรมหนา เอกโนปิ ปุคคลอันหนึ่ง ปฏิอุ อาศัยแล้ว เอต สรณะ ซึ่งสระนะนั้น น ปฐจิต ยอ่มไม่พ้น สตพฤกษา จากทุกฐ์ ทั้งปวง ชาติอาทิโต มชาตินเป็นตัน อิติด ดังนี้ (ปทุอสู)แห่ง