พระธัมปกิฏก - ภาค ๖ : หน้า 199/231

ประโยค - คำสืบพระธัมปกิฏก ยกพัทธ์เปล่า ภาค ๖ - หน้า17 อุตตรา ปฏิพัทธิวา ห้ามแล้ว สงฺฆา ทาสิโย ซึ่งงามทสี ท. ทั้งปวง จีฺตา ผู้อยู่แล้ว อภูริ ในเบื้องบน อสุสา สิริมาม ของนางสิริมามนั้น (ปภูติวา) ถามแล้วว่า กมุจ อ. กรรม ภาริยา อันหนัก อวรูป อันมีรูปรอยนี้ เต อนันทน กดฺ กระทำแล้ว กิศล สูจ เพื่ออะไร อิติ ดังนี้ โอวาทจุติว่า กล่าวสอนแล้ว สิริม ซึ่งนางสิริมา หามปฺฐวา ยัง นางสิริมาให้อาบนํ้าแล้ว อุณโหทนกดฺ ด้วยน้ำอุ่นอุ่น อุพาญชิ ได้ เทนาแล้ว สภปาเตน แล้วนํ้าบํอบบุคคลผุ้งสีน้อยแห่งวาระ ฯ ตสมฺ ขนฺ ในขณะนั้น สา สิริมา อ. นางสิริมามนั้น ษฺวา รู้แล้ว อุตตุโน พาทิศุกว่า ซึ่งความที่แห่งตนเป็นหญิงผูมิใจภายนอก จินตสฺ คิดแล้วว่า กมุจ อ. กรรม ภาริยา อันหนัก มา อนเรา สามิกสฺ หสิตุตตรฺตาณ อิติสา อุตตราย อุปรี ปกฏฺกติสฺ สปิโป อาสิญฺจุนฺติย ผู้อยู่ ซึ่งเนืองใส อันเดือดผ่านแล้ว ในเบื้องบน ของนาง อุตตรานี้ เพราะเหตุสู้ว่ากำัวหัวเราะ แห่งสามี กัด กระทำแล้ว อวย อุตตรา อ. นางอุตตรานี้ ทาสิโย น อนาปฏิวา ไม่ยืนางามทสี ท. ให้ร้อนแล้ว (จานนฺ) ด้วยคำว่า ตุน then อ. ท่าน ท. คุณหญ จงจับเอา น สิริม ซึ่งนางสิริมานั้น อิติ ดังนี้ ปฏิพัทธิวา ห้ามแล้ว ทาสิโย ซึ่ง นางทาสี ท. สงฺฆา ทังปวง วีรชนาลาเป โฉมในกาลอันเป็นที่เมียด-- เมียน ม ซึ่งเรา อกสิ ได้กระทำแล้ว มูฬํ กฤดฺฏูพฺุเห จมุฑฺ อ.ศิระ เม ของเรา ผลยุย พังแตก สุตตรา โดยส่วน ๗ อิติ ดังนี้