การบูชาพระพุทธเจ้าในพระสูตร : หน้า 140/231

ประโยค - คำชื่นพระมาหมัยฐกฺูถกถ ยกศพัทเปดภา - หน้าที่ 140 ภควา อ.พระผู้มพระภาคเจ้า สมปภเสสึ ทรงยังพราหมณ์ให้นรีเร็ง ด้วยดีแล้ว เอย อย่างนี้ เกน นุ โก การเถอะ เพราะเหตุอะไร หนอแสล อิติ ดังนี้ สงฺชนาอุ ให้คืพร้อมแล้ว ฯ โต ลำดับนั้น ตกาโด อ.พระตกดวา ศรสมแล้ว มูฏิการสุดนิด ซึ่งมูฏิ- การสุด ม ชุมมินิาย ในมุฏิสมมิกา อปนุต เพื่ออนรงนำไป ปราศ สังข์ ซึ่งความสงสัย เตส ภิกฺขุน แห่งภิฐินัน นิมินิตวา ทรงนิยมแล้ว กุสโลปทัสสมสุข โฆษมนพเณคี จ ซึ่งพระเจดีย์บูนบุคคลระทำแล้วด้วยทองอันสูงโดยโซนี ของพระ ทศพลทรงพระนามว่ากสละด้วย อปฺโณ กนกเดีย จ ซึ่งพระเจดีย์ อันบุคคลระทำแล้วด้วยทอง องค์หนึ่งอีกด้วย อภาเหล ในอากาศ อิคฺขาราวนาวา ด้วยอานุภาพแห่งพระอุทกิ ทสุตวา ทรงแสดงแล้ว มาหา น แก่มหาชน วดา ศรสมแล้ว ทูรญฺจิณูก่อนพราหมณ์ ปุชา อ. การูชา ปุชราทาน ปุกคลาน ซึ่งบุคคล ท.ผู้ครองเพื่อ การบูชา อวชิธานิ ผู้มีอย่างอย่างนี้ ยูฏตรา ๆ เป็นภิสิทธอรแล้ว กว่เทียวย (โถ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ปกาสฺวา ทรงประกาศแล้ว ปุธารา ปุคคลึ่งบุคคล ท. ผู้ครอบอ้อนบูชา อวดโร โส ๔ พุทธา ทิกา มืพระพุทธเจ้าเป็นต้น มหบริพุทธานุสตโ ทสุตเมนเอนอ โดยนัยแห่งพระคำรัศอันพระองค์ทรงแสดงแล้ว ในมหาเปรียนิพทาน- สูตรนั้นเทียว ปริติเปตวา ทรงแสดงแล้ว เจดียา ซึ่งพระเจดีย์ ท. ดิถี ๑ อิติ คือ สรีระดี ซึ่งสรีระดีอุทกสุดดี ซึ่งอุททิส- เคดีย์ ปริโภคเดติ ซึ่งปริโภคเดติ วิศสโต โดยพิเศษ อภาส ได้