คำสอนจากพระธรรมปาทูฎก : หน้า 212/231

ประโยค - คำฉูฐพระธรรมปาทูฎกยกพัทเปิดภาค ๓ หน้า 212 ผู้มีกละอิทธะทำแล้ว (โหมนิติ) ย่อมเป็น อติ ดังนี้ อติ ดังนี้ฯ สฏฺฐา อ.พระศาสดา อุปปฏิบจีวา ว ไม่ทรงห้ามแล้ว เต ขน ซึ่งชน ท. เหล่านนั้นว่า ตุมม อ.ท่าน ท. มา อวกูดู อย่าได้กล่าว แล้ว เอา อย่างนี้ อติ ดังนี้เทียว โอโลโลกวา ทรงแสดงแล้ว อชฺชาสัย ชึ่งอิธายชัย ปริสาย แห่งบริษัท เทเสนโต เมื่อจะทรงแสดง ชมม ชึ่งธรรม ตำบญารูป อันสมควรแกะนั่น กาละ ครรเสแล้ว เถราสุตตู ชึ่งทรุดสูตร อิธ นี้ว่า ชีวิต อ.ชีวิต อภิ นี้ อุปป วต เป็นธรรมชาติ น้อยหนอ (โทฉ) ย่อมเป็น (สตฺโตป) อ.สตฺตว์ มิยติ ย่อมตาย โอรี ภายใน วุสลสตปี แม้ แต่ร้อยแปดปี เจปี แม้กล่าว ว่า โย ปูคโล อ.บุคคลใด ชีวิต ย่อมเป็นอยู่ อตฺถู เกินไป (วาสสตฺต) ซึ่งร้อยแปดปีไซร้ อโตโน ที่แท้ โส ปูคโล อ.บุคคลนั้น มิยติ ย่อมตาย ชรสปี แม้พระชา อิติดังนี้เป็นต้น ฯ เทสนวาสน ไทนกาลเป็นที่สุกลงแห่งเทสนา ยามามิสโโย อ.การตรัสรู้พร้อมเฉพาะชังธรรม อโสโล ได้แล้ว ปานสถาณ แก่นพะแห่งสัตร์ผู้สมปรารถนา ท. จตราสิตา ๙๔ ภิกษุ อภิฺ ญู ท. อชานตนฺตา ไม่ทราบอยู่ พูรามุณสูจ จ พูรามุณเมยา จ ปริสุทธกว๊า ซึ่งความที่แห่งพราหมณดิ้วย แห่งนางพราหมณ์ดิ้วย เป็นผู้ปริพิพาน แล้ว ปุฉฉสิ ฑูลาคมแล้วว่า ภูเต ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โก ภว