คำชี้พระอภิธรรมปฐมทู่ : หน้า 37/231

ประโยค - คำชี้พระอภิธรรมปฐมทู่ถูก ยกคำที่แปล ภาค ๕ หน้า ๓๗ เรื่องพระอัตตาทับถมกระ ๔. ๒๖/๓ ตั้งแต่ อน นี้ ภิกญู สมนา อาวุโส ค้ว เป็นต้นไป. อน ตั้งนนี้ ภิกญู อ. ภิกญู ท. ดุจา กล่าวว่า อาวุโส แน่ผู้มีอายุ ควอ อ. ท่าน นอเออ อมหา สนฺติ อนคตี ยมไม่มา สำนัก ของเรา ท. นันเทียว น มนฺตสํ ยอมไม่ปรึกษา ภิกฺขู ซึ่ง อะไร ๆ คงมา เพราะเหตุอะไร อิทธิ ดังนี้ เอตี้ เถร กาะพระเถระนั่น เนวามา นำไปแล้ว สนฺติ สําคัญ สตฺ จุด ของพระศาสดา อารธิสุข กราบทูลแล้วว่า ภนฺดท ขาแต่พระองค์ผู้เจริญ อย่า ภิกฺขู อ. ภิกฺขูนี้ กโรตี ยอมกระทำ เอา นาม คํมฺมิ ซึ่งกรรมชื่ออย่างนี้ อดิ ดังนี้ ๆ โส เถโร อ. พระเถระนั้น สุตฺตราปิ อุตฺตา ผูมฺอันพระศาสดาตรัสแล้วว่า ต๊อ อเถร กโรสิ ย่อมกระทำ เณอ อย่างนี้ คงมา เพราะเหตุอะไร อิทิตัง (อา) กราบทูลแล้วว่า มนฺดา ขันแดพระผู้เจริญ กิ ได้ยิน วูมฺเท อ. พระองค์ ท. ปริณิพาณิสุดา ถักเสจปิรินทิพน าจกุมามาสูเจอ เฉยเองใลงกาลประกอบด้วยเดือนสิ อห อ. ข้าพระองค์ คุมเคส คันเมื่อพระองค์ ท. ธมฺมอเสว ยงทรงพระ ชมอยู่นันเทียว วายามิ จะพยายาม อรทุตุปดูยโส เพื่ออ้น บรรลุซึ่งความเป็นแห่งพระรัฐ อิด ดังนี้ ๆ สตฺตา อ. พระศาสดา ทุตา ทรงปะทานแล้ว สากูรํ ซึ่งอันสภากร ทสส กรสส กรัส แก่พระเถรนั่น วตา ครสแล้ววา