เรื่องสงบความทะเลาะกันแห่งหมู่พระญาติ : หน้า 147/231

ประโยค - คำฉันพระธรรมปิฎก อกพักแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 147 เรื่องสงบความทะเลาะกันแห่งหมู่พระญาติ ๓๐. ๑๒๒/๓ ตั้งแต่ ออ ตะ สุตตา อามนุตตวา กสมา เป็นค้นไป. ออ ครั้งนี้ สุตตา อ. พระศดา อามนุตตวา ตรรศรียก แล้ว ตา อาถเก ซึ่งพระบาดี ท.เหล่านั้น วุตวา ตรัสแล้วว่า มหาราช คุ๋อเนรมาหมพิร ตุมฺเข อ. ท่าน ท. กโร ย่อมกระทำ เววูป กมฺม ซึ่งกรรมอันมีฐานอยู่ในนี้ กสมา เพราะเหตุอะไร มย ครันเมื่อเธอ อนุตต ไม่มีอยู่ โลหิตนต์ อ.แม่บ้านคือโลหิต ปวด- ดิสสต์ จักเป็นไป อุบ สู ในวันนี้ อุตตฺต กมฺม อ. ธรรมอันไม่ควรแล้ว โว อันท่าน ท. กก กระทำแล้ว ตุมฺเข อ. ท่าน ท. สราวา เป็น ผู้เป็นไปบำบัดเวร เวรนี้ ด้วยเวร ท. ปูจิท ๕ (หุตฺวา) เป็น วิหาร อยู่ชีวิต ออ อ. เรา อาริโย เป็นผู้ไม่มีวรร (หุตวา) เป็น วิหาราม ย่อมอยู่ ตุมฺเข อ. ท่าน ท. กิลาสาตรฺตา เป็นผู้กระสับกระส่าย ด้วยกิสลส หุตวา เป็น วิหร อ. อยู่ อ. เรา อนุตตโร เป็น ผู้ไม่กระสับกระส่าย (หุตวา) เป็น วิหาราม ย่อมอยู่ ตุมฺเข อ. ท่าน ท. อุตสุกา เป็นผู้มีความขวนขวาย าถามคุณโปรยเสน ในการแสวง หาศิงถามคุณ หุตวา เป็น วิหร อ. อยู่ อ. เรา อนุตตโก เป็นผู้ไม่มีความขวนขวาย (หุตวา) เป็น วิหาราม ย่อมอยู่ อิติ ดังนี้ อากิส ได้ทรงภาคิตแล้ว คาถา ซึ่งพระกตา ท. อิมา เหล่านี้ยัว