คำจูงพระธรรมปฏิญญา : หน้า 167/231

ประโยค - คำจูงพระธรรมปฏิญญา ยกพัทเทปา ภาค 6 - หน้าที่ 167 วิเทนานุโท เมื่อจะบรรเทา กงัป ซึงความสงสัย ตลอด สกุสุ สง่า แห่ง ท้าวสักกะนั่น เทเสสse แสดงแล้ว ธรรม ซึ่งธรรม เทสนาวาสนา ใน ภาคเป็นที่สุดลงแห่งเทสนา ธมภิภิสมโย อ. การตรัสรู้พร้อมเพาะ ซึ่งธรรม อโหสิ ได้แล้ว ปานโภภูมิ แก่โภภูแห่งสัตว์มีผลมา ท. จุฑาทสนน์ ๑๔ สกุโกปี แม่ อ. ท้าวสักกะ ยานินสนโน ว ผู้ประทานบังแล้วอย่างไรเทียว ปวดา ทรงบรรลุแล้ว โสดาปัตติผล ซึ่งโสดาปัตติผล ตรูลสโก เป็นผู้เป็นท้าวสักกะผู้หนุ่ม ชาโต เกิดแล้ว อห์ อ. เรา พาหุกโร เป็นผู้มีอุปการะอันมาก อสูส สกุสุ สกุสุ แก่ ท้าวสักกะนั่น เอนอจริโย เป็นการไม่มุ่งคัดรสรัษ (โหติ) ย่อมเป็นอิสโณ นาม ชื่อ อ. ความสนเทหา มย ในเรา ตุสส สกุสุ สกุสุ แห่งท้าวสักกะนั้น อนุจริโย เป็นอาการไม่มุ่งคัดรสรัษ (โหติ) ย่อมเป็นโอคา นามะในเรา อริส สกุสุ สกุสุ แห่งท้าวสักกะนั้น อนุจริโย เป็นอาการไม่มุ่งคัดรสรัษ (โหติ) ย่อมเป็นอิสในเรา ตุสส สกุสุ สกุสุ แห่งท้าวสักกะนั้น อ. การเทิน ซึ่งพระอรหันตา ท. สุข เป็นเหตุ เครื่องนามซึ่งความสุข (โหติ) ย่อมเป็น สนวนาโลจี แม้อ. การ อยู่ร่วมกัน เอกฎฐาน ในอันเดียวกัน สทธี กับ เทที อริเมติ ด้วย พระอริยเจ้า ท. เหล่านั้น สุจิโบ เป็นอาการเครื่องนามซึ่งความสุข (โหติ) ย่อมเป็น ปน แต่ว่า เอกิ จิ๋อ เอกิอัน สพุทธิ ยังป่อง พาแลที ด้วยคนพาล ท. ทุกข์ เป็นเหตุเครื่องนามซึ่งทุกข์ (โหติ) ย่อมเป็น อดิ คังนี้ อทาลิ ได้ทรงภาคแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. อิมา เหล่านี้ว่า ทุตสนัน อ. การเทิน อริยาน Such พระอรหันตา ท. สาธุ เป็นคุณชาตยังประโยชน์ให้สำเร็จ โหติ