ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พระอัญญาโกณฑัญญะ ผู้รัตตัญญู (๒)
๒๓
พระพุทธเจ้าต้องรู้จักท่าน และจำได้แม่นยำอยู่แล้ว เหตุผลก็มี
อยู่ว่า เพราะท่านเกรงว่าภิกษุสงฆ์ที่บวชเข้ามาภายหลังไม่รู้จัก
ท่าน จะคิดล่วงเกินด้วยจิตที่เป็นอกุศลต่อท่านผู้บริสุทธิ์ จะทำให้
ตกไปในอบายภูมิได้ แต่คนที่รู้จักท่าน เห็นแล้วจักเลื่อมใสว่า
เป็นทัสสนานุตตริยะของเราหนอ
ปรากฏในหมื่นจักรวาล ใครได้เห็นแล้วจักเกิดความเลื่อมใส
และก็จักเข้าถึงสวรรค์ เพราะฉะนั้นเมื่อท่านหวังประโยชน์
เกื้อกูลคิดจะปิดทางอบาย เปิดทางสวรรค์สำหรับผู้ไม่รู้จึงประกาศ
ที่ได้เห็นมหาสาวกองค์ปฐม
ชื่อของท่านต่อเบื้องพระพักตร์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า นี่คือ
ความละเอียดรอบคอบ และมหากรุณาของพระเถระ
พระวังคีสะมีความคิดว่า พระอัญญาโกณฑัญญะนี้
นานนักที่จะมาเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ทำให้ภิกษุใหม่หรือ
พุทธบริษัทจํานวนมาก อาจไม่รู้จักท่าน จึงลุกขึ้นจากอาสนะ
ประณมอัญชลีทูลขออนุญาตกล่าวคาถาสรรเสริญพระอัญญา
โกณฑัญญะ เมื่อได้รับพุทธานุญาตแล้ว ท่านก็กล่าวชมเชยพระ
เถระ ดังที่ได้กล่าวไว้ ณ เบื้องต้น
จากนั้นพระเถระก็ทูลขออนุญาตการปรินิพพานว่า “ข้า
แต่พระองค์ผู้เจริญ อายุสังขารของข้าพระองค์สิ้นแล้ว ข้า
พระองค์จักทูลลาปรินิพพาน” พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสถามว่า