ธรรมะและการดับขันธปรินิพพาน : หน้า 290/581

ธรรมะเพื่อประช ปชาบดีเถรี ผู้รัตตัญญู (๓) ២៨៩ พระภาคเจ้าทรงอนุญาต แล้วถือโอกาสอ่าลาพระเถระทั้งหลาย และเพื่อนสพรหมจารีทุกรูป แล้วค่อยดับขันธปรินิพพาน ในขณะที่พระเถรีดำริอยู่นั้นเอง ภิกษุณี ๕๐๐ รูป ล้วน แต่เป็นพระอรหันต์ ก็ได้มีความปริวิตกเหมือนพระนางมหาปชา บดีเถรีเช่นกัน เมื่อเป็นดังนั้น พระนางพร้อมทั้งภิกษุณีเหล่านั้น จึงพากันไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ระหว่างทางพวกอุบาสิกาผู้ มีศรัทธาเห็นพระเถรีกำลังเดินทางอยู่ จึงชักชวนกันเข้าไปถาม ถึงเหตุที่จะไปเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อทราบว่าพระเถรี จะไปทูลลาเพื่อดับขันธ์นิพพาน ก็พากันคร่ำครวญด้วยความ ห่วงหาอาลัยเป็นการใหญ่ พระเถรีได้แสดงธรรมเป็นการ ปลอบโยนให้เหล่าอุบาสิกาได้คลายความเศร้าโศกว่า “พระบรมศาสดาเราก็ได้บำรุงเลี้ยงแล้ว คำสอนของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราก็ทำให้แจ้งแล้ว ภาระอันหนักเราได้ ปลงลงแล้ว ตัณหาอันนำไปสู่ภพ เราได้ถอนเสียแล้ว เรา ออกบวชเป็นบรรพชิตเพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์นั้นเราได้ บรรลุแล้วโดยลำดับ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระสัทธรรม ของพระพุทธองค์ยังดำรงอยู่ตราบใด ตราบนั้นยังคงเป็นกาลที่ เราจะนิพพาน ท่านทั้งหลายอย่าได้เศร้าโศกถึงเราเลย ถ้าหาก ท่านทั้งหลายจะมีความรักหรือความกตัญญูในเรา ขอให้ท่าน