ธรรมะเพื่อประช: ความทุกข์และความสูญเสียของหญิงผู้หนึ่ง : หน้า 309/581

ธรรมะเพื่อประช ปฏาจารา ภิกษุณีเถรี ๓๐๘ สายฝนที่โปรยปรายอยู่นั้น นางได้คุกเข่าแล้วมือทั้ง ๒ ข้าง กับพื้นดิน กำบังฝนให้ลูกทั้งสองคนพ้นจากสายฝนไปได้บ้าง จนถึงรุ่งเช้า จึงได้พาลูกทั้งสองระหกระเหินไปตามหาสามี พบศพสามีนอนคว่ำหน้าอยู่ที่จอมปลวก ก็ได้แต่เสียใจร้องห่ม- ร้องไห้คิดถึงสามี ขณะที่ใจยังไม่คลายโศก นางได้ออกเดินทางเพื่อจะกลับ ไปบ้านเกิด จึงจูงลูกชายคนโต และอุ้มลูกชายคนเล็กที่ยังเป็น ทารกอยู่ไปจนถึงฝั่งแม่น้ำ พาลูกข้ามไปทีละคน อุ้มลูกคนเล็ก เดินฝ่ากระแสนํ้าไปวางบนใบไม้ที่ริมฝั่งตรงกันข้าม แล้วเดิน กลับมาเพื่อจะรับลูกอีกคนหนึ่ง เมื่อเดินฝ่ากระแสน้ำไปได้ครึ่งทาง มีเหยี่ยวตัวหนึ่งเห็นทารกตัวแดงๆ คิดว่าเป็นชิ้นเนื้อ เลยโผลง มาโฉบเอาทารก นางตกใจเป็นอย่างยิ่ง จึงร้องตะโกน และ ปรบมือขับไล่ด้วยเสียงอันดัง ลูกชายคนโตเห็นอาการของนาง นึกว่าแม่กวักมือเรียกเลยเดินลงมาในแม่น้ำ ถูกกระแสน้ำพัด หายวับไปในทันที นางเห็นลูกน้อยทั้งสองหายไปต่อหน้าต่อตา จึงร้องไห้ คร่ำครวญอย่างสุดแสนทรมาน ในที่สุดนางได้รวบรวมเรี่ยวแรง ที่มีอยู่ ตะเกียกตะกายไปหาพ่อแม่ เมื่อเดินไปถึงบ้านจึงทราบ ข่าวว่า บ้านตัวเองถูกไฟไหม้เพราะฟ้าผ่าเมื่อคืนนี้ พ่อแม่และ พี่ชายเสียชีวิตทั้งหมด ๓ คน นางสูญเสียบุคคลผู้เป็นที่รักพร้อมๆ