ธรรมะเพื่อประชาชน: ชฎิลเศรษฐี ผู้มีภูเขาทอง : หน้า 453/581

ธรรมะเพื่อประชาชll ชฎิลเศรษฐี ผู้มีภูเขาทอง ๔๕๒ ช่างทองทำตามคำแนะนำของพระเถระ โดยชักชวน ลูกชายคนโตให้มาช่วยกันทำ แต่ได้รับการปฏิเสธว่า “พ่อเป็นคน ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผมไม่เกี่ยว เพราะฉะนั้นพ่อทำ คนเดียวเถอะ” เขาจึงชวนลูกชายคนกลาง ก็ได้รับการปฏิเสธ อีกเช่นกัน แต่เมื่อชวนลูกชายคนเล็ก ลูกคนเล็กกลับคิดว่า “ธรรมดา กิจธุระของพ่อ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ย่อมเป็น ภาระของลูกด้วย เพราะภารกิจของพ่อคือหน้าที่ของลูก” ดังนั้นลูกคนเล็ก จึงช่วยพ่อทำหม้อดอกไม้ทองคําจนสําเร็จ และนำไปบูชาพระเจดีย์ ด้วยผลกรรมที่ช่างทองได้กล่าวร้ายต่อพระบรมศาสดา ผู้บริสุทธิ์บริบูรณ์ แม้จะขอขมาแล้วก็ตาม เศษกรรมก็ยังตาม ส่งผลให้ช่างทองเมื่อเกิดมา ต้องถูกลอยน้ำถึง ๗ ชาติ และด้วย บุญจากการที่ได้ร่วมสร้างพระเจดีย์ถวายพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ช่วยโอบอุ้มคุ้มครองให้พ้นจากความยากลำบาก และภยันตราย มาได้ทุกครั้ง ในชาติสุดท้าย ช่างทองได้มาเกิดเป็นบุตรของธิดาเศรษฐี เมื่อคลอดออกมา ท่านได้ถูกนำไปลอยในแม่น้ำคงคา แต่มีผู้ ใจบุญมาพบเข้าจึงนำไปเลี้ยงดูอย่างดี พร้อมตั้งชื่อให้ว่า ชฎิล วันหนึ่ง หนูน้อยชฎิลเติบโตขึ้น พ่อบุญธรรมได้สั่งให้เป็นผู้ดูแล หน้าร้าน ด้วยการนำสิ่งของที่ขายไม่ออกถึง ๑๒ ปี มาวางให้