ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
พระมหากัสสปเถระ (๑)
๔๒
ฉันวันละครั้งหรือมื้อเดียวเท่านั้น ถ้าลุกจากอาสนะแล้วจะไม่ฉัน
อาหารอีก ปัตตปิณฑิกังคะ ถือการฉันเฉพาะในบาตรเป็นวัตร
ไม่ใช้ภาชนะอย่างอื่น ซึ่งพวกเราคงเคยเห็นพระป่าหรือพระธุดงค์
ท่านมักจะฉันเฉพาะในบาตร แสดงว่าท่านกำลังประพฤติธุดงค
วัตรข้อนี้อยู่
ขลุปัจฉาภัตติยังคะ ถือการไม่รับภัตที่เขานำมาถวาย
ภายหลัง หมายถึงเมื่อตั้งใจลงมือฉันแล้ว แม้จะมีคนนำอาหาร
อย่างดีมาถวายอีกก็จะไม่รับเพิ่ม มีเท่าไรก็ฉันเท่านั้น อารัญญิ
กังคะ ถือการอยู่ป่าเป็นวัตร อยู่ตามป่าตามถ้ำ ไม่พักในบ้านหรือ
ในเมืองที่มีผู้คนอาศัยอยู่ รุกขมูลกังคะ ถือการอยู่โคนต้นไม้
เป็นวัตร คือจะปฏิบัติธรรมอยู่ตามโคนต้นไม้เท่านั้น ไม่เข้าไป
อาศัยอยู่ตามกุฏิวิหาร แม้ฝนจะตกแดดจะออกก็ตาม ท่านจะ
อาศัยเพียงกลดเป็นเครื่องมุงบัง
อัพโภกาสกังคะ ถือการอยู่ในที่โล่งแจ้งเป็นวัตร โสสานิ
กังคะ ถือการอยู่ป่าช้าเป็นวัตร ยถาสันตติยังคะ ถือการอยู่ใน
เสนาสนะแล้วแต่เจ้าหน้าที่จัดให้ ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ก็จะพัก
อาศัยและใช้สอยตามที่ได้รับมา ไม่เป็นคนเลือกมาก และ
ประการสุดท้ายคือ เนสัชชิกังคะ ถือการนั่งเป็นวัตร หมายถึง
การอยู่ด้วยอิริยาบถ ๓ คือ การเดิน การยืน การนั่ง เว้นการนอน