เมณฑกเศรษฐีผู้ใจบุญ (๒) : หน้า 401/581

ธรรมะเพื่อประชll เมณฑกเศรษฐีผู้ใจบุญ(๒) ๔๐๐ ตุ่ม ไห หม้อ เป็นต้นจนเต็ม แล้วขุดหลุมฝังในดินอีกเป็นจำนวน มาก และยังให้ขยำข้าวเปลือกที่เหลือกับดินเหนียวแล้วฉาบทา ฝาผนังไว้ สมัยต่อมา คําทํานายของปุโรหิตก็กลายเป็นจริง เมื่อ ภัยคือความแห้งแล้งอดอยากบังเกิดขึ้น และเนื่องจากเศรษฐีมี การเตรียมตัวรับภัยไว้เป็นอย่างดี ในช่วงแรกๆ จึงไม่ลำาบากอะไร แต่เมื่อฉาตกภัยได้ขยายเวลาออกไปเป็นเวลานานขึ้น ก็จำต้อง บริโภคข้าวเปลือกที่เก็บไว้ เมื่อข้าวเปลือกที่เก็บไว้ในฉาง และ ในภาชนะต่างๆ หมด จึงเรียกข้าทาสบริวารทั้งหมดให้มา ประชุมพร้อมกัน เมื่อข้าทาสบริวารมาพร้อมแล้วจึงกล่าวว่า “พวกท่านปรารถนาจะไปหลบภัยอันร้ายกาจนี้ที่ภูเขาหรือที่ไหน ก็ให้ไปได้ ใครจะเข้าป่าหาผลหมากรากไม้กินเป็นอาหาร หรือ อพยพไปอยู่ที่เมืองอื่น ก็เชิญไปตามความสมัครใจ เมื่อถึงเวลา ข้าวปลาอาหารหาได้ง่ายแล้ว ใครอยากจะกลับมาอยู่กับเราอีก เราก็ยินดีต้อนรับ แต่ถ้าไปแล้วไม่อยากกลับมา จะตั้งรกรากที่นั่น เป็นการถาวร ก็แล้วแต่ความสะดวก เราขอกล่าวคำอำลา พวกท่าน ณ ที่นี้ ขอให้ท่านทั้งหลายจงเดินทางโดยสวัสดิภาพเถิด” พวกข้าทาสบริวารฟังแล้ว ก็ซาบซึ้งในน้ำใจของเจ้านาย แม้จะเคารพเทิดทูนเจ้านายไม่อยากจากไป แต่เพื่อความอยู่ รอดจึงต้องหอบหิ้วสัมภาระเดินทางไปอยู่ที่อื่นกันหมด คงเหลือ